فشار در سيالات
بين تمام فشارسنج‌هاي كابردي، فشارسنج پزشكي براي اندازه‌گيري فشارخون در قلب استفاده مي‌كنند. اين دستگاه شامل يك فشارسنج عقربه‌اي (البته اين روزها ديجيتالي) متصل به كيسه‌ي هواس به‌شكل بازوبند است. اين مخزن هوا، دور بازوي بيمار بسته شده، و با چسب مخصوصش محكم مي‌شود.
در اين زمان هوايي درون كيسه نيست. وقتي كم كم با پمپ هوا وارد اين بازوبند مي‌شود، جلوي جريان خون در زير پوست را مي‌گيرد. سپس پزشك اجازه مي‌دهد، از مخزن هوا خارج شود. وقتي فشار به بيشينه‌ي مقدار خودش مي‌رسد، خون در شريان سرخ‌رگ قلب وارد شده است. شروع شار شريان خون با شنيدن صداي خروج خون از گوشي دقيقاً امكان‌پذير است. وقتي فشار كم مي‌شود، ميزان نوسان جريان خون كم مي‌شود. يعني نوسان صداي تپش طولاني‌تر مي‌شود.
و زماني كه برابر كمينه مقدار خود شد، جريان خون دوباره پيوسته مي‌شود. در نتيجه، صداي سيگنال تپش به ترتيب systolic و diastolic مي‌شود (به ترتيب به انقباض و انبساط قلب مربوط است). مقادير متوسط براي بزرگسالان بين 120 ميلي‌متر-جيوه و 80 ميلي‌متر-جيوه هستند. اين گستره را با به‌اختصار 120/80 مي‌نويسند. توجه كنيد كه براي بدست آوردن مقدار دقيق بايد فشارعقربه را زماني خواند كه بازوبند هم تراز با قلب بر بازو بسته شده باشد. اگر پايين‌تر باشد، يا بالاتر، بايد از رابطه‌ي pgh براي اختلاف فشار استفاده كرد. اين اختلاف فشار به دليل ارتفاع بين 10 ميلي‌متر-جيوه براي هر 10 سانتي‌متر است كه مقدار كمي هم نيست.
براي مطالعه‌ي مبناي اين مطلب، بخش فشار و قانون ارشميدس را در كتاب درسي فيزيك دبيرستان و يا كتابهاي مرتبط بخوانيد.
مطالب مرتبط: