هر کس برای خودش خورشیدی است و طلوعی دارد و غروبی . . .
سلام و درود
"حداقل سالی یکبار، طلوع خورشید را تماشا کن."
دقیقاً نمی دانم این جمله را چه کسی گفته است ولی پیشنهاد می کنم
حتماً این کار را بکنید.
در فضایی باز بنشینید و از اولین لحظه سر زدن سپیده که خورشید آرام آرام
تاریکی ها را کنار می زند تا وقتی که کاملاً طلوع می کند، دنیا را تماشا
کنید . . . . .
من فکر می کنم هر کسی در هر سن و موقعیتی که باشد، این صحنه او را
به فکر فرو می برد و احساسی آمیخته از عظمت و زیبایی به او دست
می دهد.
راستی این صحنه عظیم هر روز تکرار می شود بدون اینکه من و تو به آن
توجه کنیم.
ما سرگرم زندگی روزمره ایم و اگر یک روز ساعتی تنها و آزاد به تماشای این
طبیعی ترین واقعه ی هستی بنشینیم، می بینیم:
عجب ! این دنیایی که به نظر ما همه چیزش عادی است، چقدر
شگفت انگیز است . . . . .
حالا نمی خواهم بگویم که هر کس می تواند این واقعه را طوری تفسیر کند،
مثلاً هر کس برای خودش خورشیدی است و طلوعی دارد و غروبی،
بی آنکه بقیه خبردار شوند یا حتی آب از آب تکان بخورد و زندگی روزمره
همچنان ادامه دارد و ادامه دارد و ادامه دارد . . . . .
یا این برداشت که چه عظمت هایی در ساده ترین وقایع دور و بر ما هست و
ما بی خبریم.
یا اینکه حتی سالی یک روز تماشای طلوع خورشید چقدر می تواند ما را
به فکر فرو ببرد و چه خوب است برای بعضی کارها سالی یک بار هم
که شده، جایی باز کنیم . . . .
بگذریم، با یک جمله ی دیگر حرفم را تمام می کنم که باز هم دقیقاً
نمی دانم از کیست! 
"تاریک ترین ساعات شب، پیش از طلوع خورشید است، اما هیچ شبی
نبوده است که با طلوع خورشید پایان نپذیرد.
در تاریک ترین و سخت ترین لحظات زندگی، به آمدن روشنی اعتماد کنید."