|
شكل اينترنت
|
|
|
نقشه‌ي جديدي از اينترنت نشان مي‌دهد اينترنت از هسته‌اي
از ارتباط‌هاي محكم (به‌رنگ قرمز) و حلقه‌اي خارجي (به‌رنگ بنفش)
از ارتباط‌هاي سست‌تر تشكيل شده است. |
«اينترنت» يك ابزار خيلي خوب در برقراري ارتباط بين مردم است و «شبكه‌ي رشد» مثال كاملي از آن است. مديران شبكه‌ي رشد در تهران زندگي مي‌كنند ولي برخي از افراد حتي از خارج از كشور مطالب اين شبكه را آپلود مي‌كنند و شما مي‌توانيد مطالب را در اين وب‌سايت بر روي كامپيوترتان در سرتاسر جهان مشاهده كنيد.
اين به‌ظاهر ساده به‌نظر مي‌رسد. اما «اينترنت» جايگاهي پيچيده در جهان ارتباط‌ها است جايگاهي شبيه به يك «ستاره‌ي دريايي»! اخيراً تحقيقي در اين زمينه توسط دانشمندان رژيم اشغالگر قدس انجام شده است.
آن‌ها مي‌گويند: درون اينترنت، «هسته»اي متراكم از ارتباط‌ها وجود دارد كه توسط لينك‌هايي شاخه‌اي شكل احاطه شده است.
نقشه‌برداري از اينترنت براي دانشمندان كار سختي بوده است. به‌خاطر آن‌كه اصولاً اينترنت به‌طور اتفاقي در دهه‌هاي 1960 و 1970 ميلادي ايجاد شده است؛ زماني كه دانشگاه‌ها، آژانس‌هاي دولتي و شركت‌ها براي اولين بار تصميم گرفتند شبكه‌هاي كامپيوتري خود را به يكديگر ارتباط دهند به‌گونه‌اي كه اطلاعات در اختيار يكديگر قرار گيرد.
با اضافه شدن سيستم‌هاي كامپيوتري به اين ساختار، «اينترنت» رشد پيدا كرد. امروزه، زماني كه به همسايه‌اتان يك «ايميل» مي‌فرستيد اين «ايميل» قبل از رسيدن به مقصد در كسري از ثانيه از 30 شبكه‌ي كوچك (يا شبكه‌هاي فرعي ديگر) عبور مي‌كند.
محققان براي درك شكل اينترنت كارهاي زيادي انجام داده‌اند. تلاش آنان منجر به توليد نرم‌افزارهايي شده است كه بسته‌هاي اطلاعاتي را به اهداف ويژه‌اي ارسال كرده و مسيرهايي را بپيمايد. بسته‌ها همانند «ردياب‌ها» (Probe) عمل مي‌كنند و بدين‌ترتيب جزوياتي درباره‌ي شبكه‌هاي فرعي‌اي نشان مي‌دهند كه در آن مسير حركت مي‌نمايند.
اما دانشمندان به‌خصوص دانشمندان دانشگاه‌هاي امريكا تاكنون قادر نبودند ردياب‌ها را تنها از تعداد كمي از سايت‌ها عبور دهند. با چنين نقطه‌هاي آغازيني، اطلاعات در نزديكي محل ارسال باقي مي‌ماند. ردياب‌ها از سايت‌ها و لينك‌هاي دور و نزديكي عبور مي‌كند.
«اسكات كيرك پاتريك» (Scott Kirkpatrick) در دانشگاه «هبريو» در «اورشليم» مي‌گويد: قبل از انجام اين تحقيق اين‌كه نمي‌توانستيم اينترنت را اندازه بگيريم مشكل بزرگي به‌نظر مي‌آمد.
اما به هر حال «اسكات كيرك پاتريك» (Scott Kirkpatrick) و همكارانش در اين‌باره راه‌حلي يافته‌اند. آنان داوطلباني را يافتند كه به آنان كمك كرده ردياب‌هايي را از بيش از 12000 كامپيوتر در سرتاسر جهان ارسال كنند. دانشمندان با پيگيري اين ردياب‌ها توانستند تعداد مسيرهايي را بشمارند كه شبكه‌هاي فرعي را به هم مرتبط مي‌كند.
اين روش رايج نشان داد كه سه لايه، درون اينترنت وجود دارد. در هسته‌ي ستاره‌ي دريايي مجازي حدود يكصد شبكه‌ي فرعي موجود است كه به‌محكمي به يكديگر متصل شده‌اند. اين بخش شامل چند شبكه‌ي فرعي نظير: «گوگل» (Google) است كه ممكن است نام آن‌ها را شنيده باشيد.
اطراف اين «هسته»، گروهي بسيار بزرگ‌تري از شبكه‌هاي فرعي وجود دارد كه ارتباط‌هاي بسيار زيادي با يكديگر و با «هسته» دارند.
نهايتاً حدود يك‌پنجم شبكه‌هاي فرعي مي‌توانند با بقيه‌ي جهان تنها با ارسال اطلاعات از طريق «هسته» مرتبط شوند. دانشمندان اين شبكه‌هاي فرعي حاشيه‌اي را به شاخك‌هاي ستاره‌ي دريايي تشبيه كرده‌اند.
به‌خاطر آن‌كه 80 درصد از شبكه‌هاي فرعي مي‌توانند بدون گذر از «هسته» با يكديگر ارتباط برقرار كنند نقشه‌ي جديد بيانگر آن است كه اينترنت داراي آسيب‌پذيري كم‌تري نسبت به آن‌چيزي است كه دانشمندان قبلاً فكر مي‌كردند. احتمالاً هجوم‌ها و قطع ارتباط‌ها به يك نقطه از اينترنت را نمي‌توان به كل سيستم تعميم داد.
به‌عبارت ديگر دستيابي شما به شبكه‌ي رشد بايد ايمن باشد مهم نيست كه در كجا زندگي مي‌كنيد. |