در زنگ تفریح قبلی مکانیسمهای دخیل در اتصال اسیدهای آمینه به مولکولهای tRNA مربوطه شرح داده شد. در این بخش به توضیحاتی در ارتباط با نحوه اتصال آمینو آسیل- tRNA آغازی به کمپلکس ریبوزوم و mRNA پرداخته میشود. هاوارد دینتزیس (Havard Dintzis) در سال 1961 نشان داد که سنتز پروتئین از انتهای آمینو شروع شده و به انتهای کربوکسیلی آن پیش میرود. نقطه آغاز شروع سنتز پروتئین در اکثر موجودات زنده کدونی با ترکیب AUG است که به عنوان کدون آغازگر (Inititation codon یا Start codon)معروف است. این کدون نمایانگر سنتز اسید آمینه متیونین در زنجیر پلی پپتیدی است. نکته مهم در این زمینه این است که وجود تنها یک اسید آمینه برای این کدون یک مزیت و در عین حال یک مشکل به حساب میآید، به طوری که همواره تنها متیونین میتواند در جایگاه آغاز سنتز پروتئین قرار گیرد. در عین حال متیونینهای دیگری (متیونینهای معمولی که به عنوان آغازگر نیستند) که در طول زنجیر پلی پپتیدی قرار میگیرند باید به عنوان متیونین آغازگر تشخیص داده نشوند (که این امر طبیعتا موجب اختلال در سنتز پروتئین خواهد شد). در موجودات پروکاریوت، با ظرافت خاصی این مشکل رفع شده است: با وجود تنها یک کدون برای متیونین، دو tRNA برای متیونین وجود دارد که یکی مسئول قرار دادن متیونین آغازی و دیگری مسئول قرار دادن متیونینهای موجود در زنجیر پروتئینی است. متیونین آغازی برای قرارگیری در ابتدای mRNA، طی دو مرحله اتصال به tRNA