زماني كه از ذرهبين ساده نزديك چشم استفاده ميكنيم، اگر بين نزديكترين تا دورترين نقطه نسبت به چشم قرار داشته باشد، واضح ديده ميشود. به جسمي كه در دستتان نگه داشتهايد، نگاه كنيد. بيشتر مردم دست را نزديكتر ميآورند (و تصوير هم طبيعتآً نزديكتر ميآيد)، تا جايي كه نزديك چشم شما بيايد. آنقدر نزديك بياوريد كه از حالت كانوني خارج شود. تغيير واضحي در اندازهي تصوير خواهيد ديد.
وقتي از يك تلسكوب استفاده ميكنيم، تصوير ميتواند بين همان نقاط نزديك و دور شفافيت براي چشم قرار گيرد. ولي تغيير كوچكي در اندازهي تصوير وجود دارد كه بهسختي هم ميتوان آن را تشخيص داد. بنابراين مغزتان دستتان را هدايت ميكند، تا فاصلهي مناسب را پيدا كنيد. پس در هماهنگي با چشم است براي يافتن بهترين تصوير چراكه ماهيچههاي عدسي چشم در حال كشش هستند. راحتترين مكان براي چشم، دور بودن جسم در گسترهي وضوح آن جسم است.
عدسي ميكروسكوپ به عنوان يك ذرهبين ساده، عمل ميكند. پس جاي شگفتي نيست كه بهترين وضوح تصوير زمانيست كه جسم به عدسي نزديك باشد . با اين حال در استفادهي بلند مدت، استفاده كننده، بايد تصوير را در نقطهي دورتري قرار دهد.