برلبهي منظومهي شمسي
شهرهايي اطراف ديگر ستارهها
با نشان کردن حواشي حيات فرازميني ۳۰ سال نوري روشن ميشود (اشاره به آلودگيِ نوري). اين فاصله دورترين مرزي ست که تلسکوپهايي با يک ميليون برابر قدرت تفکيک نسبت به هابل ميتوانند سيارات فرازميني قابل سکونت را شناسايي کند. بجاي هابل ۲.۴ متري (قطر آينه اوليه)، اخترشناسان بايد تلسکوپي ۲۴۰۰ متري بسازند. يعني حدود يک و نيم مايل پهناي تلسکوپ باشد. ساختن چنين ابزار غول پيکري کاملاً دور از دسترس فناوري کنوني است. فعلاً به نبوغ بشر تکيه ميکنيم تا نورهاي سياراتي قابل سکونت را با ابزارهايمان پيدا کنيم. شايد ET ما در مشت خود دارد و شهرهاي ما را زير نظر دارند و آخرين وقايع ما را از لاس وکاس تا برج خليفهي دبي دنبال ميکنند.
Steve Nadis