انرژی زمین گرمایی
گرمای داخلی زمین، خود منبعی از انرژی پتانسیل است. معمولترین روش بهرهبرداری از انرژی زمین گرمایی،استفادهي طبیعی از پدیدهی همرفت است؛ بدین صورت که آب سردتر به پوستهی زمین رسیده، گرم شده و به سطح میآید.وقتی آب گرم شده به سطح نیرو وارد میکند، میتوان بهطور مستقیم بخار را کنترل کرده و ژنراتورها را از طریق آن به کار انداخت.
چشمهي زمین گرمایی برای دستگاههای تولید برق
سیستمهای تولید برق به سه شکل طراحی میشوند؛ در هر سه روش، آب داغ و بخار را از زمین بالا کشیده، سپس آن را به صورت آب گرم برای طولانی کردن زمان منبع گرما استفاده میکنند.
روش اول: «سادهترین طرح این است که بخار مستقیما از توربین میگذرد، به بخش چگاش میرود تا بخار به آب مایع تبدیل شود».روش دوم :«بدین شکل است که آب بسیار داغ بهسرعت تبخیر میشود و میتوان از آن برای به کار انداختن توربین استفاده کرد».
روش سوم: «سیستم دوگانه نامیده میشود. آب داغ از مبدل آب گرم گذشته و در چرخه بسته به مایعی با خصوصیت فیزیکی دیگری تبدیل میشود (ایزوبوتان: چرخهي هیدروکربنی ایزومتری که با بوتان معمولی بهعنوان سوخت استفاده میشود). ایزو بوتان در دمای پایینتری نسبت به آب جوش آمده و در نتیجه آن بخار بهراحتی توریبن را به کار میاندازد.»
انتخاب یکی از این سه روش بستگی به محل آن دارد. اگر آب از زمین به صورت بخار بیرون بیاید، بهترین روش اولین روش است. اگر آب داغ دمایی به اندازه کافی زیاد داشته باشد، روش دوم را باید استفاده کرد. در غیر این صورت باید از روش سوم یعنی مبدل گرمایی استفاده کرد. اگر منابع بیشتری از آب داغ در یک منطقه وجود داشته باشد (بهصورت بخار یا آب با دمای بالا) باید از روش مبدل گرمایی با ظرفیت بالاتری استفاده کرد.
در ایسلند بیشتر ساختمانها با چشمههای آب گرم برق و انرژی خود را تامین میکنند. در حقیقت این جزیره بیش از 50 % انرژی خود را از منابع زمین گرمایی تامین میکند. در برخی مناطق هم که حتی این منبع را در نزدیکی خود نداشته باشند، از طریق کانالهایی گرما به آنجا رسیده و آب گرم مورد نیاز آن محل تامین میشود.