مشكلات
ما همه با اون‌ها به شكل‌هاي مختلف دست به گريبان هستيم. مشكلاتي مثل: بيماري، مشكل مالي، روابط با آدم‌ها، نگراني‌هاي شغلي و ... بله همه‌ي ما چالش‌هايي براي روبه‌رو شدن، پازل‌هايي براي حل كردن و موانعي براي پريدن داريم. اما آيا اين بده؟ خيلي از روان‌پزشكان عقيده دارن كه مشكل اين‌جا نيست كه ما مشكل داريم بلكه اين‌كه فكر كنيم مشكل داريم مشكل‌ساز مي‌شه!

اولين اشتباه اغلب ما اينه كه فكر مي‌كنيم زندگي بايد بدون مشكل باشه. اين مثله اينه كه بگيم اقيانوس بايد بدون نمك باشه. بدون نمك اقيانوس، ديگه اقيانوس نيست. زندگي هم بدون «مشكل» كه ديگه اسمش زندگي نيست.

دومين اشتباه اينه كه فكر كنيم «مشكلات» مشكل هستند! اما اين‌طور نيست؛ آن‌ها فرصت‌هاي ما هستند. آيا ما مي‌تونيم بدون دست و پنجه نرم كردن با مشكلات، قوي‌تر بشيم و رشد كنيم؟ آيا ما بدون شكست دادن موانع مي‌تونيم از اون‌ها رد بشيم و جلو بريم؟ نه مشكلات مشكل نيستند. آن‌ها تنها قدم‌هايي هستند كه ما بايد براي رسيدن به «زندگي بهتر» برداريم. اما اگه ما با يه نگرش منفي به اون‌ها نگاه كنيم قدم‌هايي كه ما مجبوريم برداريم تبديل به سنگ‌ريزه‌هايي داخل كفش‌مون مي‌شن و رسيدن به هدف رو برامون سخت مي‌كنن. راه حل اين نيست كه كفشامون رو دربياريم بلكه بايد نگرش‌مون رو عوض كنيم. من يه دوستي دارم كه خيلي هم آدم موفقيه. يادمه مي‌گفت اگه من مشكل نداشته باشم انگيزه‌اي براي از خواب بيدار شدن ندارم!

داشتن نگرش مثبت تغيير زيادي به‌وجود مياره. از نگاه يه فرد مثبت‌نگر، غريبه‌ها دوستاني هستند كه منتظر آغاز رابطه‌ي دوستي با ما بوده و مشكلات گره‌هايي هستند كه نياز به باز كردن دارند. اما چه چيزي باعث مي‌شه افراد نتونن مثبت‌نگر باشن؟ خوب بعضي نمي‌تونن مشكل‌شون رو پيدا كنند. براي مثال من احساس غمگين بودن مي‌كنم. اگر به‌ياد بيارم كه من آدمي هستم كه غمگين بودن رو تجربه مي‌كنم به‌ياد مي‌يارم كه گزينه‌هايي براي من وجود داره. چيزهايي وجود داره كه مي‌تونم انجام بدم تا غم خودم رو كاهش يا از بين ببرم. اما اگه من به اين فكر كنم كه من ناراحت هستم اين انتخاب‌ها از بين مي‌رن. اگه ما اين‌كه ما داريم غم يا ناراحتي رو تجربه مي‌كنيم مي‌تونيم كنترل زندگي‌مون رو به‌دست بياريم.

دليل ديگر براي اين‌كه بعضي افراد نمي‌تونن از پس مشكلات برآيند اينه كه آن‌ها نمي‌خوان اين‌كار رو انجام بدن. آن‌ها اعتراض مي‌كنند كه كار ديگه‌اي نمي‌شه انجام داد به‌جز اين‌كه با مشكل كنار بيان! اون‌ها مي‌خوان رابطه‌ي دوستي با مشكل ايجاد كنند و به‌واقع نمي‌خوان اون رو از دست بدهند! چرا؟ زيرا اون‌ها مي‌خوان قهرمان‌بازي دربيارن و ثابت كنن خيلي مقاوم هستن. آن‌ها ممكنه بترسند كه اگه از رنج‌بردن خلاص بشن موقعيت خودشون رو از دست مي‌دن و ديگه چيزي ندارن كه راجع بهش حرف‌ (غر) بزنن.

هم‌چنين بعضيا سؤالاي اشتباهي ممكنه از خودشون بپرسن؛ «چرا اين اتفاق بايد براي من بيافته؟» يكي از سؤالايي كه معمولا افراد از خودشون مي‌پرسن. نتيجه‌ي همه‌ي اين سؤال‌ها اينه كه توجه فرد بيش‌تر به مشكلش متمركز مي‌شه. بهتره به‌جاي اين نوع سؤال‌ها، سؤالايي بپرسيم كه به‌سوي پيدا كردن راه‌حل باشن مثل اين‌كه:

هركس به‌دنبال يه چيزيه و اين جستجوي ما تبديل به يه عادت شده. اگه ما به‌دنبال چيزاي غلط باشيم اين عادت بديه. چه چيزي غلطه؟ بدبختي! چرا خيلي‌ها به چشم‌شون فشار ميارن تا اين رو پيدا كنن؟ آن‌ها دوست دارن كه همه‌ي چيزاي منفي دنيا رو گزارش كنن و به هر يافته‌ي جديد خود مي‌بالند! چرا اون‌ها به غلتيدن توي بدبختي اصرار دارن! چطوري ما مي‌تونيم چيزهاي خوب رو پيدا كنيم مادامي كه دنبال چيزاي منفي و بد هستيم؟

يه راه ديگه اينه كه با مشكلات‌مون با يه ديد «طنز» نگاه كنيم و «آرامش»‌خودمون رو حفظ كنيم. با «روحيه‌ي شاد» بهتر مي‌شه فكر كرد. اگه مي‌خواهيم مشكلات‌مون رو حل كنيم بايد ياد بگيريم چه‌طوري در شرايط دشوار بخنديم و آرامش خودمون رو حفظ كنيم.

حل مشكل مثل هر فعاليتي به «انرژي» نياز داره. از مشكلات نبايد فرار كرد و نبايد هم‌چنين اون‌ها رو سركوب كنيم. فقط با مواجهه‌ي مستقيم مي‌تونيم دقيقا مشكلات رو بررسي كرده و راه‌حل رو پيدا كنيم.

هيچ مشكل بزرگ و غيرقابل‌حلي وجود نداره يا به‌قول ما ايراني‌ها «مشكلي نيست كه آسان نشود». مشكلات «بزرگ» هم از يك سري مشكلات «كوچك‌تر» تشكيل شده‌اند. بنابراين براي حل مشكلات به‌ظاهر «بزرگ» بهتره اون‌ها رو به يه‌سري مشكلات «كوچك‌تر» تقسيم كنيم بعد به‌دنبال راه‌حل‌هاي «كوچك‌تر» و «ساده‌تر» باشيم زيرا حل مشكلات كوچك‌تر خيلي ساده‌تر از مشكل بزرگه.

تقصير رو به گردن ديگران، شرايط يا زندگي انداختن در كل باعث پررنگ‌تر شدن مشكل مي‌شه. وقتي ما متوجه بشيم مشكلي در زمينه‌ي «نوع نگاه» ما وجود داره مي‌تونيم كاري انجام بديم. وقتي كه ما به مشكلات به ديد فرصت‌ها نگاه كنيم همه‌چيز تغيير مي‌كنه. در كل اگه ما به‌دنبال دريايي از «فرصت‌ها» هستيم بايد بپذيريم كه اين دريا موج‌هايي رو همراه خودش داره و اگه ما مهارت كافي داشته باشيم مي‌تونيم موج‌سواري هم بكنيم. اين طوري ديگه مشكل نه‌تنها سخت و دلهر‌ه‌اور نيست بلكه موجب هيجان و نشاط زندگي مي‌شه.