زمانی که یک قطعه‌ی فلزی حرارت داده می‌شود ویژگی‌های فیزیکی نهایی حاصل شده، در مرحله‌ی اول به سرعت گرم کردن و در مرحله‌ی بعد به‌سرعت سرد کردن آن بستگی دارد.

 
یک گیره‌ی موی سر را بر روی شعله - به اندازه‌ای که به شدت گرم شده و قرمز شود- حرارت داده و سپس به‌آرامی سرد می‌کنیم.
 







این فرآیند بازپخت یا تاب‌کاری نامیده می‌شود.
 








پس از این مرحله سنجاق اثر جهندگی و فنری خود را از دست داده و انعطاف‌پذیر می‌شود.
 







در سطح اتمی زمانی که سنجاق گرم می‌شود اتم‌های آن آزادانه حرکت می‌کنند.
 








زمانی که به‌آرامی سرد می‌شود فرصت آرایش منظم بدون نقص را پیدا می‌کند (در دو شکل روبه‌رو این همانند سازی در بعد اتمی نشان داده شده است).

سنجاق سر تاب‌کاری شده مجددا حرارت داده می‌شود تا قرمز شود.
 







این‌بار به‌جای این‌که به‌آرامی سرد کنیم به‌سرعت درون بشر آب وارد می‌کنیم. این فرآیند سخت‌گردانی نامیده می‌شود.








سنجاق سخت شده در این فرایند به شکل ترد و شکننده است.
 








در این مورد نیز در حالت گرم اتم‌ها به شکل آزادانه حرکت می‌کنند.
 







به هنگام سرد کردن به‌دلیل این‌که زمان کافی در اختیار ندارند نقص‌های بسیاری در ساختار کریستالی آن‌ها به‌وجود می آید.

در فرایند حرارتی فلز سخت شده به‌آرامی حرارت داده می‌شود.
 


















در این حالت تا یک لایه‌ی آبی رنگ بر روی آن تشکیل شود. در این هنگام آن‌را به‌آرامی سرد می‌کنند.
 


















فلز به‌دست آمده از این طریق مجددا حالت فنری دارد.
 









این فلز نقص‌های کمتری نسبت به‌حالت سخت شده دارد اما نسبت به حالت تاب‌کاری شده بیش‌تر است.