ابر زمانی تشکیل می‌شود که بخار آب به اندازه‌ی کافی سرد شود. این همان پدیده‌ای است که در اتمسفر انجام می‌شود. هوای مرطوب بالا رفته، سرد شده، قطره‌های آب تشکیل شده و تبدیل به ابر می‌شود. برای ساخت ابر یک بطری نیاز داریم. برای این کار می‌توان از بطری‌های نوشابه استفاده کرد. در ابتدا مقداری از آب به اندازه‌ی کافی گرم را درون یک بطری می‌ریزیم.
 




در مرحله‌ی بعد کبریتی روشن می‌کنیم. پس از چند ثانیه که به اندازه‌ی کافی شعله‌ور شد آن‌را با دمیدن خاموش کرده و به سرعت درون بطری فرو می‌بریم. کبریت خاموش شده، گاز دی‌اکسید کربن آزاد می‌کند. اجازه دهید که گاز درون بطری محو شود. این ذره‌ها هم‌چنان در درون بطری هستند و پراکنده شده‌اند.

اکنون با استفاده از یک پمپ بادی– پمپی که برای باد کردن چرخ دوچرخه یا ماشین استفاده می‌شود- درون بطری را پر از هوا کنید که فشار آن بالا رود. توجه داشته باشید که دهانه‌ی بطری بایستی محکم شود تا این‌که هوای فشرده‌ی درون آن بیرون نیاید.







پس از چندین بار پمپ زدن، به سرعت دهانه‌ی بطری را آزاد کنید تا فشار هوا کم شود. در این لحظه درون بطری را مه سفیدی پر می‌کند که همان ابر است. برای تهیه‌ی مه غلیظ‌تر مجددا هوای درون را فشرده و آزاد کنید.

این پدیده چگونه انجام می‌شود؟

مولکول‌های آب به‌طور معمول در هوا آزادانه حرکت می‌کنند و چسبیدن آن‌ها به یکدیگر مشکل است که در این حالت بخار آب خوانده می‌شوند. فشرده کردن هوا باعث فشرده شدن مولکول‌های آب با یکدیگر شده و به یکدیگر نزدیک می‌شوند. زمانی که فشار برداشته می‌شود، منبسط شدن هوا باعث خنک شدن آن می‌شود. این دو عامل سبب می‌شود که ذره‌های آب به یکدیگر چسبیده و قطره‌های ریز آب تشکیل دهند. ابرهم چیزی جز این قطره‌ها نیست.