<<قسمت قبلی

روش‌های داغ

صابون‌های تولیدی به روش داغ توسط پیشبرد واکنش صابونی شدن با اضافه کردن گرما به واکنش، تولید می‌شوند. این عمل به واکنش سرعت می‌بخشد. برخلاف صابون تولید شده به روش سرد، در صابون سازی به روش گرم، روغن‌ها تماما در پایان دوره‌ی ساخت به صابون تبدیل می‌شوند در صورتیکه در روش سرد قسمت عمده‌‌ی صابونی شدن بعد از ریختن امولسیون روغن و قلیا به درون قالب صورت می‌گیرد.

در روش داغ، چربی و هیدروکسید در دمای 80 – 100 ^oC، کمی پایین‌تر از نقطه جوش، گرم و مخلوط می‌شوند تا زمانی که صابون تکمیل شود، که روش تشخیص تکمیل شدن صابون قبل از تجهیزات مدرن دانشمندان توسط چشیدن صابون (مزه‌ی تند و خاص هیدروکسید بعد از صابونی شدن از بین می‌رود) یا توسط چشم بوده است؛ که فرد با تجربه با چشم و نگاه کردن می‌تواند متوجه شود که چه زمانی حالت ژل مانند و صابونی شدن کامل روی داده است. افراد تازه کار با کسب تجربه و آزمایش کردن می‌توانند این اطلاعات را از طریق نگاه کردن به مخلوط واکنش بدست آورند. بسیار مهم است که برای تشخیص آماده بودن یا نبودن صابون آن را نچشید. سدیم و هیدروکسید پتاسیم زمانی که صابونی نشده‌اند به شدت مواد خوردنده‌ای هستند.

یکی از مزایای روش داغ کاملا جوشان این است که مقدار هیدروکسید مورد نیاز لازم نیست که خیلی دقیق و بدون خطا باشد. این مقدار زمانی که هیدروکسیدهای بازی کاملا خالص نیستند تولید می‌شود، زیرا این نوع فرایندها می‌توانند حتی از قلیاهای طبیعی موجود مانند خاکسترهای چوب و باقیمانده پتاس استفاده کنند. در روش کاملا جوشان، مخلوط در واقع در دمای +100oC جوشانده می‌شود و بعد از اینکه صابونی شدن روی داد، صابون تمیز و مرتب با اضافه کردن نمک معمولی از محلول جدا می‌شود، و مایع اضافی تخلیه می‌شود. این مایع اضافی بیشتر ناخالصی‌ها و ترکیبات رنگی در چربی را در خود حمل می‌کند، تا صابونی خالص‌تر و سفیدتر و معمولا بدون هیچ گلیسیرینی باقی بماند. صابون نرم و داغ سپس به قالب ریخته می‌شود. محلول هیدروکسید تخلیه شده سپس برای بازیابی گلیسیرین فراوری می‌شود.

قالب‌ها

بسیاری از قالب‌های صابون تجاری موجود، از سیلیکون و انواع مختلف پلاستیک ساخته شده‌اند، البته بسیاری از کسانی که برای سرگرمی صابون تولید می‌کنند می‌توانند از جعبه‌های مقوایی که با فیلم پلاستیکی پوشیده شده‌اند استفاده کنند.

خالص سازی و تکمیل

در روش کاملا جوشان در مقیاس کارخانه‌ای، صابون برای حذف هر مقدار اضافی سدیم هیدروکسید، گلیسرول و دیگر ناخالصی‌ها، ترکیبات رنگی و غیره در مراحل بیشتری خالص سازی می‌شود. این ترکیبات با جوشاندن شیره‌ی صابون خام در آب و سپس رسوب کردن صابون با اضافه کردن نمک حذف می‌شوند. در این حالت، صابون هنوز دارای آب زیادی است، که باید از بین رفته شود. این امر به صورت سنتی بر روی رول‌های لرزان صورت می‌گیرد، که تولید تراشه‌های صابون می‌کرد و عموما در دهه‌های 1940 و 1950 مورد استفاده قرار می‌گرفته است. این فرایند با روش اسپری کردن خشک کن و سپس خشک کن‌های در خلا کنار گذاشته شد.

صابون خشک (تقریبا 6 – 12% رطوبت) سپس به صورت قرص‌ها یا رشته‌های کوچک فشرده می‌شوند. این قرص‌ها/رشته‌ها اکنون برای تکمیل صابون آماده‌اند، فرایند تبدیل ردیف قرص‌ها صابون به محصولی قابل فروش که معمولا مکعبی شکل است.

قرص‌های صابون با عطرها و مواد دیگر ترکیب می‌شوند و سپس بصورت همگن در یک ملغمه‌گر (مخلوط کن) مخلوط می‌شوند. ماده سپس به درون یک تصفیه کننده منتقل می‌شود که این کار توسط یک مته‌ی بزرگ که صابون را به درون یک صفحه‌‌ی سیمی فشار می‌دهد صورت می‌گیرد. از تصفیه کننده، صابون به روی یک آسیاب چرخنده (آسیاب کردن فرانسوی یا آسیاب کردن سخت) منتقل می‌شود به شیوه‌ای که مشابه غلتاندن (کالندرینگ) کاغذ یا پلاستیک می‌باشد. صابون سپس به یک یا چند تصفیه‌ کننده‌ی اضافی منتقل می‌شود برای بیشتر پلاستیکی کردن ماده صابون. بلافاصله قبل از تخلیه، ماده درون یک تونل خلا منتقل می‌شود تا هرگونه هوای محسور شده از بین برود. سپس ماده به یک تخته بلند یا یک جای خالی ریخته شده و به طول‌های متناسب بریده می‌شود، سپس درون یک شناساگر فلز منتقل می‌شود و سپس در وسایل خنک کننده به اشکال مناسب کوبیده شده و مهر می‌شود. قالب‌های صابون فشرده شده به روش‌های مختلفی بسته بندی می‌شوند.

برای تولید یک صابون تمیز کاری شن یا سنگ پا به محصول ممکن است اضافه شود. عوامل تمیز کننده برای از بین بردن سلول‌های پوست مرده از سطح تمیز شده مورد استفاده قرار می‌گیرند. به این فرایند پوسته پوسته شدگی (exfoliation) می‌گویند. بسیاری از مواد جدیدتر که تاثیر گزار هستند و لبه‌های تیز و توزیع ضعیف اندازه‌ی ذرات در سنگ پا را ندارند برای خاصیت پوسته پوسته شدگی در صابون‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.

فلزهای با مقیاس نانومتری معمولا به صابون‌های خاصی برای هر دو خاصیت رنگی کردن و آنتی باکتریایی اضافه می‌شوند. پودر تیتانیوم معمولا در صابون‌های به شدت سفید برای این اهداف اضافه می‌شود؛ نیکل، آلومینیم و نقره کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند. این فلزات زمانی که در برخورد با باکتری قرار می‌گیرند یک رفتار الکترون کشنده از خود نشان می‌دهند که سطح ارگانیسم‌ها را از الکترون‌ها خالی می‌کند، بنابراین عملکرد آن‌ها را مختل کرده و آن‌ها را می‌کشد. به این دلیل که مقداری فلز روی پوست و منافذ باقی می‌ماند، مزایای این مواد می‌توانند بعد از زمان شستن نیز باقی بمانند و به کاهش آلایش باکتریایی و کاهش امکان بوی باکتری‌ها روی سطح پوست کمک ‌کند.