وقتی ما به تخت خواب هایمان می رویم و سیستم عامل مغزمان کم کم از حالت روشن(بیداری) به حالت استندبای (خواب)می رود. بدن انسان دو  حالت فیزیولوژیک متفاوتر را تجربه می کند.حالت اول(خواب بدون حرکت سریع چشم) (نان رم) است.

در ین حالت بدن ما در خواب عمیق فرو می رود، بیش تر کار کرد های فیزیولوژیک بدن به طور شدید  کاهش پیدا می کند، مثلا بخش پیشانی مغز موقتا نیمه تعطیل می شود. حالت دوم خواب) خواب با حرکت سریع چشم)(رم). از اسم این حالت از خواب پیداست که چشم های ما پشت پلک های بسته  خواب رم کاملا نا آرامند. غیر از چشم ها بقیه اعضای بدن ما هم چندان آرام نیستند.

در حالت خواب میزان نبض و تنفس و فشار خون ممکن است در خیلی موارد از حالت بیداری بیش تر هم باشد.این فعال بودن در حالت خواب رم آن قدر عجیب است که اگر محققی بدون اینکه فرد مورد آزمایش را ببیند و فقط بخواهد فعالیت های فیزیولوژیکش را ثبت کند، ممنکن است به اشتباه فکر کند آزمودنی اش بیدار است! 

محققان دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس، به شواهد آشکاری دست یافته‌اند که نشان می‌دهد: خواب می‌تواند مغز را برای یادگیری مطالب تازه آماده کرده و فضای خالی برای کسب موضوعات جدید در مغز ایجاد کند.
این در حالی‌ است که در مطالعات قبلی معلوم شده بود، خوابیدن روشی برای ارتقاء و تقویت حافظه بلند مدت است.

جالب تر اینکه اگر بدن در حالت بیداری قرار داشته باشد و خواب نان رم اصل تعادل دمایی را رعایت کند، یعنی با واکنش نشان دادن نسبت به تغییر دما( مثلا لرز یا تعریق) تعادل دمای بدن را حفظ می کند. در خواب رم بدن دقیقا مثل خزندگان خونسرد عمل می کند.یعنی هم زمان با محیط دمای بدن هم عوض می شود. این باطن بیدار و ظاهر خواب آلود باعث شده که بعضی از دانشمندان به خواب رم بگویند« خواب متناقض». پس خواب دیدن معمولا در همین حالت خواب با حرکت سریع چشم اتفاق می افتد.

و همین طور بیداری طولانی اغلب همراه با اختلال پیشرونده اعمال روانی بوده و گاهی حتی موجبفعالیت های رفتاری غیر طبیعی سیستم عصبی می شود. همه ما با کندی جریان فکر پس از یکبیداری طولانی آشنا هستیم . علاوه بر آن شخص می تواند پس از بیداری اجباری بمدتطولانی ، بشدت تحریک پذیر شده و یا حتی دچار اختلالات روانی یا پسیکوز Psychosis)) شود.