دانشمندان باستان شناس بر اساس مطالعاتی که اخیرا بر روی نئاندرتالها، محل سکونت آنها و نیز تغییرات جوی انجام داده اند، دریافته اند که این گونه ی انسانی ۱۰۰ هزار سال قبل تر از زمانی که در سالهای ۱۹۲۹ و ۱۹۳۵ تخمین زده شده بود، در ایتالیا حضور داشتند.

تا پیش از این تنها انقراض این گونه ی انسانی جزء اسرار بشر محسوب می شد، حال زمان زایش آنها نیز بخشی از مجهولات علم امروزی قلمداد می شود. پژوهشهای جدید حاکی از آن است که نئاندرتالها دست کم ۱۰۰ هزار سال قبل تر از زمانی که تا کنون تصور می شد در ایتالیا می زیسته اند. به عبارتی زمان سکونت آنها در این کشور به ۲۵۰ هزار سال قبل می رسد. این نتیجه تنها منحصر به پژوهش بر روی بقایای برجای مانده این گونه نمی شود، بلکه دانشمندان مطالعات دقیقتری در محل سکونت آنها واقع در شهری نزدیک پایتخت ایتالیا، انجام داده اند. لازم به ذکر است این محل پیشتر در سالهای ۱۹۲۹ و ۱۹۳۵ کشف شده بود. 

 شبیه سازی نئاندرتال ها

تاریخ دقیق حضور نئاندرتال ها در ایتالیا

در سالهای ۱۹۲۹ و ۱۹۳۵ دانشمندان طی حفاری های خود، در میان روسوبها دو جمجمه یافتند که آنها را متعلق به ۱۲۵ هزار سال پیش اعلام کردند. این تاریخ خود رکورد محسوب می شد چراکه نئاندرتال ها قدیمی ترین گونه ی انسانی در ایتالیا قلمداد می شدند. چندی بعد یعنی در سال ۱۹۹۳ با کشف نمونه های دیگری از این گونه در محلی به نام آلتامورا واقع در استان پولیای ایتالیا این تاریخ به ۱۵۰ هزار سال قبل تغییر یافت. اما هردوی این تواریخ با مطالعات جدید و بکارگیری روشهای نوین دیرینه شناسی مورد تامل قرار گرفته اند.  این دو جمجمه که متعلق به یک زن و یک مرد هستند، هردو در یک منطقه یافت شده اند و اکنون در موسسه دیرینه شناسی دانشگاه ساپنتزای رو نگه داری می شوند. 

        محل کشف جمجه ها در سال ۱۹۲۹ 

آبرتو کارلو بلانک و هنری برویل دانشمندان دیرینه شناس و کاشفین بقایای نئاندرتال در سال ۱۹۳۵

دانشمندان باستان شناس با مورد بررسی قرار دادن محل سکونت این انسانها، تغییرات دریایی و نیز چگونگی رسوبهایی که این جمجمه ها در میان آنها یافت شده اند به این نتیجه رسیدند که سکونت این گونه ی انسانی در شهر باستانی رم به ۲۵۰ هزار سال قبل می رسد و رسوبهایی که این بقایا در میان آنها یافت شده اند متعلق به اولین دوره تشکیل رسوب می باشند.

این پژوهشها به کمک ابزارهای تابشی و توسط یک گروه تحقیقاتی که در موسسه ژئوفیزیک و آتفشان شناسی ایتالیا فعالیت دارند، با همکاری دانشمندانی از دانشگاههای ساپینتزای رم و مادیسون- ویسکونسین آمریکا که در رشته های مختلفی چون دیرین شناسی و باستان شناسی زمین در حال پژوهش هستند، صورت گرفته است. 

فابریزیو مارّا، یکی از محققین موسسه ژئوفیزیک ایتالیا که به انتشار این خبر در Quaternary Sience Reviews پرداخته است  در این خصوص می گوید:« این دو جمجمه هردو به زمان حضور نئاندرتالها در ایتالیا یعنی ۲۵۰ سال قبل بر می گردند. این تاریخ کاملا مصادف است با زمانی که دانشمندان برای سایر بقایای نئاندرتالها در اروپای مرکزی تخمین زده اند.» او در ادامه می افزاید اجسامی که در کنار این بقایا یافت شده اند همه متعلق به زمانی فراتر از ۱۲۵ هزار سال گذشته می باشند. لازم به ذکر است، این حفره که جمجمه ها در آن یافت شده اند به علت ساختمان سازیهای اخیر بسته و پوشیده شده اند.  

اینکه چرا این گونه ی انسانی نئاندرتال نام دارد، بر می گردد به محل کشف آنها و نخستین دفعه ای که انسان امروزی توانست به نمونه ای از پیشینیان خود در نئاندرلند، محلی واقع در نواحی شهر دوسلدورف آلمان دست یابد. اسناد موجود حضور این انسانها در ایتالیا را متعلق به 250 هزار سال تا 40 هزار سال قبل می دانند. تحقیقات صورت گرفته بر این گونه ی انسانی که از آفریقا راهی اروپا شده بود، نشان می دهد نئاندرتالها دارای ویژگیهای ژنیتیکی پیشینیان خود یعنی homo sapiens ها هستند.

پیش از این علاوه بر شهر رم و استان پولیا، در مناطق دیگری از ایتالیا بقایایی از این گونه یافت شده بود که از مهمترین آنها می توان به غار بالتزی رُسی (Balzi Rossi)، غارهای استان لیگوریا و نیز غار تویرانو (Toirano) اشاره کرد. آزمایش های ژنتیکی صورت گرفته حاکی از آن است که این دوگونه احتمالا با یکدیگر اقدام شده اند. در DNA  انسان امروزی نیز نشانه هایی از این دو گونه وجود دارد.

                                                              انسان امروزی                      نئاندرتال                                            

یافته های جدید از اولین ژن باستانی کشف شده

سر نخ های جدید از مهاجرت های اولیه از افریقا

انسان نئاندرتال - ویکی پدیا 

انسان خردمند - ویکی پدیا