اگر با فرکتال‌ها (fractals) آشنایی داشته باشید به احتمال زیاد یکی از اولین مثال‌هایی که برای فرکتال شنیده‌اید گل‌‌کلم است. فرکتال‌ها به موجوداتی گفته می‌شود که خودمتشابه هستند، یعنی اگر آنها را به قطعه‌های کوچک‌تر تقسیم کنید، شکل حاصل شبیه شکل ابتدایی خواهد بود. مثال‌های معروفی از فرکتال‌ها که در طبیعت موجودند عبارتند از گل کلم، شاخه‌های درختان، رگ‌های بدن، ابرها، کریستال‌ها، دانه‌های برف و غیره.

حال گروهی از دانشمندان از دانشگاه‌های Comillas Pontifical University، Universidad Carlos III de Madrid، Instituto de Ciencia de Materiales-CSIC، École Polytechnique و Katholieke Universiteit Leuven  با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته‌ی جدید توانسته‌اند روند تشکیل فرکتال گل‌کلم را در طول زمان محاسبه کنند. در واقع آنها اکنون یک فرکتال طبیعی را به‌طور دقیق می‌شناسند. این یعنی یک گام در جهت اینکه بدانیم طبیعت چگونه یک فرکتال می‌سازد.

ماریو کاسترو (Mario Castro)، یکی از همکاران این طرح می‌گوید: «ما معتقدیم که آگاهی از قوانین کلی که چگونگی پدید آمدن و رشد کردن این طرح‌ها را موجب می‌شود، به ما جهت شناختن مکانیسم‌های فیزیکی و زیستی حاکم بر طبیعت کمک خواهد کرد.»

مطالعه‌ی فرکتال‌ها از موضوعات مهم دانش امروز است، چرا که با مباحثی گره خورده است که هنوز از سوال‌های حل نشده‌ی مهم بشریند. در واقع هر جا که با یک سیستم دینامیکی (dynamical system) سروکار داریم پای فرکتال‌ها هم به میان می‌آید. سیستم‌های دینامیکی مانند آب‌وهوا، اقتصاد، موضوعات زمین‌شناسی، جمعیت و ... در بیشتر مواقع پیچیده می‌شودند و این پیچیدگی مطالعه‌ی آنها و امکان پیش‌بینی در این موضوعات را با دشواری مواجه می‌سازد.

منبع اصلی:

http://www.sciencedaily.com