رصدخانه‌ی چاندرا در پرتو ایکس و نور مرئی دو تصویر از یک اختروش گرفته که نه تنها عدسی گرانشی بلکه چرخش سیاه‌چاله‌ای را هم نشان می‌دهد که عامل این عدسی گرانش بوده است. اولین بار آینشتاین بود که در معادلات میدان خود در حضور ماده چنین پیش بینی کرده بود و فیزیکدانان دیگر به این نتیجه رسیده بودند که باید پدیده‌هایی مانند عدسی گرانشی، اختلاف منظر، انواع سیاه چاله‌ها و غیره، وجود داشته باشند.
ژان میلر از دانشگاه میشیگان می‌گوید:«ما تخمین زدیم که پرتوهای ایکس از منطقه‌ای در یک قرص با حدود فقط سه برابر شعاع افق رویداد بیاید؛ در این نقطه هیچ راه بازگشتی برای ماده‌ی به دام افتاده وجود ندارد.» سیاه‌چاله‌ها باید انقدر سریع بچرخند تا چنین شعاع کوچکی برای افق رویداد درست کنند. این کشف سرنخی است از نحوه‌ی رشد سیاه چاله‌ی چرخان. اگر سیاه چاله از برخوردها و تداخل‌های بین کهکشانی بوجود آمده باشد، باید ماده در قرص ثابت انباشته شود، و این ماده‌ی اضافه شده خیلی سریع به موجودی بنام سیاه چاله‌ی چرخان تبدیل خواهد شد.
فاصله‌ی دورترین سیاه چاله‌ها ۲.۵ میلیارد و ۴.۷ میلیارد سال نوری تخمین زده شده‌اند.
منبع:
Astronomy