پژوهش‌های جدید از نور پرتو گامای مرکز کهکشان راه شیری گسیلی را نشان می‌دهد که به احتمال قوی برخاسته از ماده تاریک، همان ماده‌ی گمشده عالم در محاسبات ما در فیزیک است. پژوهشگران مرکز ذرات بنیادی فرمی در شیکاگو، و مرکز اخترفیزیک اسمیتسونین در هاروارد، و دانشگاه شیکاگو، از تصاویر تلسکوپ فضایی فرمی که برای همه قابل دسترس است، تصاویری را تحلیل کردند که پرتوهای گامای بیشتری را با انرژی بالا نشان می‌دهند که منابعی وجود دارند که ممکن است شکلی از ماده تاریک باشند.

گسیل‌های مرکز کهکشان با ستاره‌ی دوتایی، تپنده‌های منزوی و ابرنواخترها و ذرات برخوردی با گاز میان ستاره‌ای اندرکنش دارد. اخترشناسان انتظار دارند چگال‌ترین ماهد تاریک را در کهکشان پیدا کنند. علت این انتظار چیزی جز اندرکنش ضعیف ماده تاریک با ماده معمولی نیست. تأثیر روی ماده معمولی و تابش به وسیله‌ی گرانش ماده تاریک، چیزی‌ست که شاید اتفاق بیفتد.

کسی دقیقاً نمی‌داند طبیعت ماده تاریک چگونه است. WIMP ها که همان ذراتی با اندرکنش ضعیف باشند، یکی از کاندیداهای ماده تاریک هستند. در نظریه انواع مختلفی از این نوع ذرات داریم. که در یک محیط تولید یا نابود می‌شوند. این ذرات زمان واپاشی سریعی دارند که وابسته به اندرکنش با ماده است. هم از طریق این ردگیری مادی و همینطور تولید تابش گاما که پُرانرژی‌ترین گسیل‌ الکترومغناطیس است، در گستره‌ی آشکارسازی تلسکوپ فرمی قرار دارد که یکی از نتایجش را در تصویر بالا و خبری که خواندیدی می‌بینید.

منبع:

Astronomy

ScienceDaily