تکنسیوم 99 (99Tc) محصول رادیواکتیو شکافت هسته ای است که حضورش در زباله های هسته ای، به دلیل نیمه عمر طولانی آن نگران کننده بوده و عمدتا در مقیاس صنعتی به صورت آنیون پرتکنتات (99TcO-4) بکار گرفته می شود.
آلودگی های زیست محیطی ناشی از انتشار تصادفی 99TcO-4 ، هزاران سال دوام یافته و در شمار خطرات جدی است. والریا آمندولا (Valeria Amendola) و همکارانش در دانشگاه های پاویا (University of Pavia) و زوریخ (University of Zurich) نخستین سوپرمولکول میزبان مولکول را طراحی کرده اند که می تواند وجود 99TcO-4 را تشخیص دهد.
بکار بردن پروب های فلورسنت در تشخیص 99TcO-4 ، می تواند مزایای قابل توجهی نسبت به روش های رادیومتری کنونی داشته باشد که از شمارشگر بتای سنسیلاتور مایع (LSC) استفاده می کنند.
آمندولا تشرح کرد: « به دلیل حضور ماتریس های پیچیده و گاهی حساسیت ناکافی، اندازه گیری مستقیم 99Tc توسط LSC دشوار است. حساسیت بالای سنسورهای شیمیایی-نوری، اجازه تشخیص سطوح پایین آنیون هدف در نمونه آب آلوده را، بدون ابزار خاصی می دهد.»
فلورسانس گیرنده در محلول آبی اسیدی با اضافه شدن آنیون های 99TcO-4 فرو می نشیند، اما توسط دیگر آنیون های معمول چنین اتفاقی نمی افتد. این جنبه مهم ترین اثر این روش از نظر فیل گیل (Phil Gale)، شیمیدان دانشگاه ساوت همپتون (University of Southampton) در انگلستان است: «هیجان انگیز ترین جنبه ی کار آمندولا اینست که گیرنده hexaprotonated بطور انتخابی متصل شده و پرتکنتات را در حضور دیگر آنیون های معمول همچون کلراید، سولفات و نیترات، تشخیص می دهد. این انتخاب اجازه می دهد که این گیرنده برای سنجش پرتکنتات در محیط توسعه داده شود.»
گروه آمندولا به دنبال بهبود دادن این طرح، برای تشخیص و به دام اندازی موثر 99TcO-4 است.