متن كامل خبر
ساخت DNA مصنوعی با شیمی کلیک !

تاريخ خبر :  21/11/1392 امتياز بده : ارسال به دوست تعدادمشاهده :  3221

دکتر علی توسلی برای نخستین بار، DNA مصنوعی را به روش "شیمی کلیک" ساخت.

 

مطالعات میان رشته ای به سرپرستی دکتر علی توسلی (Dr Ali Tavassoli) پژوهشگر زیست شناسی شیمیایی و همکارانش، در دانشگاه ساوتهمپتون (University of Southampton) انگلیس، برای نخستین بار نشان داد که "شیمی کلیک" می تواند برای تولید DNA مصنوعی بکار رفته و عملکرد خود را در میان سلول‌های انسانی حفظ کند تا مسیر روش هایی کاملا شیمیایی در سنتز ژن هموار گردد.


DNA مصنوعی با پیوستن اولیگونوکلئوتیدها به روش "شیمی کلیلک" تولید شده است. در این روش با تقلید از طبیعت می توان پیوند واحد‌های کوچک مواد طبیعی به یکدیگر را با سرعت و دقت بالا شبیه‌سازی کرد.
دکتر توسلی می گوید: « ما شیمیدانان، همواره در پی سنتز رشته های بلند DNA بوده ایم ولی با فرضیه "لزوم" پیوند فسفو دی استر برای عملکرد DNA در سلول محدود شده ایم. این موفقیت حاکی از آنست که ما مجبور به چسباندن فسفو دی استر به زیربنای DNA در محل بستن DNA نیستیم و می توانیم واکنش های شیمیایی بسیار کارآمدی را با روش آنزیمی برای جمع آوری و بستن DNA جایگزین کنیم.»


زیربنای اصلی DNA از قند پنتوز و گروه های فسفات ساخته شده است که نوکلئوتیدها را با پیوند‌های فسفودیستر به یکدیگر متصل می کنند. این زیربنا در شکل داربستی برای چهار مرکز ایجاد کدهای ژنتیکی عمل می کند. غیر طبیعی بودن پیونده دهنده DNA کلیکی، این نگرانی را به وجود می آورد که دستگاه سلولی قادر به خواندن این رشته های DNA غیر عادی نباشد. مطالعه جدید، یک رونویسی بدون خطا را در سلول های انسانی نشان داده که نخستین نمونه از پیوند دهنده غیرطبیعی DNA با کارکرد درست در سلول های یوکاریوتی است.


بری شارپلس (Barry Sharpless) برنده جایزه نوبل و کاشف شیمی کلیک در موسسه تحقیقاتی اسکریپس (Scripps Research Institute) آمریکا، از پیشرفتی باورنکردنی می گوید که نشان‌دهنده قدرت شیمی در حفظ ذات طبیعت است. «من پیشرفت شیمی کلیک در دوران زندگی خود را فقط در خواب می دیدم و این؛ دستاوردی شگفت انگیز است.»

 

 

* واکنش جفت شونده بین آزیدها و آلکین ها و کاتالیست مس را شیمی کلیک می نامند که جهت حفظ عملکرد گروه های عاملی پس از اتصال بکار می رود. بر اساس این واکنش محققان روشی را جهت اتصال پلیمرها به همدیگر بصورت کنترل شده ابداع کردند که در ژنتیک و داروسازی نیز استفاده می شود.
 


      منبع خبر : سرويس فعالیت‌های علمی رشد

بازگشت