این قابلیت به کاروتنوئیدها باز می‌گردد که نوعی از رنگدانه‌ها است که در جانداران برای کارکرد‌هایی چون بینائی، رشد استخوان‌ها و تولید ویتامین به کار می‌آید. تمامی انواع حیوانات این ماده را از خوردن سبزیجات، خزه یا جلبک و انواع قارچ‌ها کسب می‌کنند، که به طور طبیعی به سنتز اجزای نارنجی – قرمز می‌انجامد.

پیشتر در سال ۲۰۱۰ میلادی محققان مرکز تحقیقات بیولوژیک دانشگاه آریزونا، نانسی موران و تیلر جارویک دریافته‌بودند که این موجودات نیز چون گیاهان قادر به تولید کاروتنوئید مورد نیاز خود هستند. خانم موران در این مورد اظهار کرد:

آنچه که در ژن‌های قارچی روی می‌دهد، دقیقاً در این شته‌ها نیز قابل مشاهده است.

از سوئی دیگر، آلیان رابینسون، حشره‌شناسی از موسسه زیست‌شناسی خاک سوفیا در فرانسه جهت درک این واکنش‌های شیمیایی حشرات دست به انجام تحقیقات زده‌است.

لازم به ذکر است کاروتنوئیدها مسئول تنظیم رنگ بدن شته‌ها هستند و محققان دریافته‌اند که این حشره با توجه به شرایط محیطی که در آن قرار دارد، دست به تغییر رنگ می زند. به نحوی که در محیط‌هایی با دمای معمول، مقادیر متوسطی از این ماده ترشح شده و شته به رنگ نارنجی قابل مشاهده است. اما در هوای سرد، مقادیر بسیار بیشتری از کاروتنوئید آزاد شده و شته به رنگ سبز در می‌آید. این در حالی است که در محیط هایی که منابع بسیار محدود است، شته‌ها فاقد این رنگ دانه بوده و به رنگ سفید قابل رویت هستند. محققان با  تحقیق بر روی ماده کاروتنوئید از بدن شته‌های نارنجی دریافتند که این ماده مسئول جذب نور و انتقال انرژی است. این حقیقت بدان معنی است که رنگدانه‌های سنتز شده بخشی از یک سیستم انتقال الکترون‌های نوری تولیدی هستند، که شته‌ها می‌توانند بدین ترتیب از نور خورشید انرژی مورد نیاز خود را تامین کنند.

با این همه اعضای گروه تحقیقاتی معتقدند هنوز برای ابراز نظر قطعی خیلی زود است و پیش از هر چیز نیاز است تا تحقیقات بیشتری بر روی نمونه ها صورت گیرد، تا بتوان با قطعیت، نظری درباره این توانایی بی نظیر فتوسنتز در بین شته‌ها ارائه داد. محققان همچنین ابراز می‌دارند که این قابلیت ممکن است به عنوان جایگزینی برای استفاده در محیط‌های پرتنش باشد.

WIERD