مخاط توسط بافت‌هایی تولید می‌شود که سطوح داخلی بدن را در تماس با محیط خارجی می‌پوشانند. دهان، بینی، سینوس‌ها، گلو، ریه ها و دستگاه گوارش دارای بافت‌های تولید کننده مخاط هستند.

لایه مخاطی از مدت‌ها پیش، به عنوان سدی محافظ و با شیوه ای منفعل شناخته شده که بافت های زیرین را مرطوب نگه داشته و باکتری ها و سایر موجودات خارجی را به دام می‌اندازد.

گروه تحقیقاتی دانشگاه ایالتی سن دیگو (San Diego State University - SDSU) به رهبری جِر ِمی بار (Jeremy Barr)، دریافته‌اند که گونه ای از سیستم ایمنی در سطح لایه مخاطی فعال است که پیشتر در مورد آن تردید وجود داشت. این سیستم ایمنی، لایه ای از باکتریوفاژ (ویروس های آلوده‌کننده باکتری) است، که فعالانه به باکتری های عفونت‌زا حمله کرده و آنها را از بین می‌برد.

باکتریوفاژ در تماس با سطح لایه‌ مخاطی، به مولکول های قندی پیوند ‌خورده و باعث می‌شود که ویروس ها به سطح مخاط بچسبند. با قرار گرفتن این لایه‌ در معرض باکتری ای-کولای (E.coli)، باکتریوفاژ بلافاصله به ای-کولای حمله کرده و آن را می‌کشد. لایه باکتریوفاژ همچون یک سد ضد میکروبی قوی عمل کرده و از حیوانات در برابر عفونت و بیماری محافظت می‌کند.

در بررسی این فرضیه، سلول‌های فاقد پوشش مخاطی نیز در معرض باکتری ای-کولای قرار گرفتند که میزان مرگ سلول، سه برابر بیشتر بود.

بار می‌گوید: « این کشف نه تنها یک سیستم ایمنی جدید را معرفی می‌کند، بلکه نخستین رابطه همزیستی میان باکتریوفاژ و حیوانات را نشان می‌دهد که تاثیر قابل توجهی در زمینه های گوناگون خواهد داشت.»