بیش از 60 گونه اپیدمی مختلف از HIV-1 در جهان وجود دارد که مناطق جغرافیایی اغلب تحت سلطه یک یا دو تا از آنهاست. اگر فردی با دو گونه متفاوت آلوده شود، آمیخته شدن آنها می تواند در شکلی نوترکیب رخ دهد.

آنجلینا پالم (Angelica Palm) از دانشگاه لوند (Lund University) سوئد می گوید : « به نظر می رسد که نوترکیب ها از گونه های توسعه یافته قوی تر و تهاجمی تر هستند.»

نوترکیب مورد بررسی A3/02 نامیده می شود و دو رگه ای بین دو گونه مرسوم تر به نام های 02AG و A3 در گینه بیسائو است. تا کنون این گونه جدید تنها در غرب آفریقا شناسایی شده بود، اما مطالعات بیشتر نشان داده که گسترش جهانی نوترکیب های گوناگون در حال افزایش است. بر خلاف آغاز بیماری که تعداد کمی از گونه های غیر نوترکیب از این ویروس دیده می شوند، در کشورها و مناطقی که سطح مهاجرت بالایی دارند از جمله آمریکا و اروپا، مخلوط شدن و ترکیب فلور HIV روند فزاینده ای دارد. بنابراین نوترکیب های HIV نیازمند احتیاط هستند.

پاتریک مداسترند (Patrik Medstrand)؛ استاد ویروس شناسی دانشگاه لوند می گوید : «HIV ویروسی بسیار پویا و متغیر است. زیرگروه های جدید و اشکال نوترکیب HIV-1 در بخشی از جهان معرفی شده و بسیار محتمل است که تعداد زیادی از نوترکیب های در گردش وجود داشته باشد که درباره آنها هیچ نمی دانیم. بنابراین ما باید از چگونگی تغییر اپیدمی HIV-1 در طول زمان آگاه باشیم.»