برای بررسی ارتباط ژنتیکی در توانایی چند وظیفه بودن، پاراسورامان (Parasuraman) و همکارانش در مقاله ی «اثرات متقابل ژن COMT و آموزش بر تفاوت های فردی در کنترل نظارتی هواپیماهای بدون سرنشین» دریافتند که افرادی با ژنوتیپ Met/Met از نوع Val158Met ژن COMT (Catechol-O-Methyltransferase) کار دفاع هوایی شبیه سازی شده را، نسبت به افراد بدون این ژنوتیپ، بهتر انجام می دهند.

نشان داده شده که حضور ژن COMT سطح دوپامین در قشر پره فرونتال (PFC) را افزایش می دهد، که کنترل کننده عملکردهای اجرایی مثل حافظه، استدلال و حل مسئله است. در این مقاله آمده: « در دسترس بودن دوپامین در PFC نمایانگر اهمیت آن بویژه در زمان بالا بودن تقاضای وظیفه است.»

پاراسورامان و همکارانش، عملکرد 99 زن و مرد بین سنین 18 تا 38 که بر اساس نوع Val158Met به سه گروه ژنوتیپی تقسیم می شدند را مورد بررسی قرار دادند. در طی چهار بلوک آموزشی، شرکت کنندگان در شرایط مسئولیت کاری کم یا زیاد، شش هواپیمای بدون سرنشین (پهپاد) را برای از بین بردن اهداف دشمن، جلوگیری از تهاجم دشمن، و اجتناب از آتش نیروهای خودی کنترل کردند در حالی که به وظیفه ارتباطات هم می پرداختند.

محققان دریافتند که شرکت کنندگان با ژنوتیپ Met/Met ژن COMT بهبود بیشتری را با آموزش نشان داده و عملکرد بهتری نسبت به دو گروه ژنوتیپی دیگر (Val/Met و Val/Val) داشتند.

توجه داشته باشید که نتایج حاصل از این پژوهش، برای نشان دادن تطبیق آموزش به افراد بر اساس توانایی های اجرایی آنها ارزشمند است و می تواند از عوامل دیگر در انتخاب پرسنل مهم تر باشد.