نوترينوها هم تعدادي از ذرات لپتوني هستند. نوترينو‌ها نه بار الكتريكي دارند و نه بار قوي و نه برهمكنشي با ديگر ذرات. بيش‌تر آن ها از يك سمت زمين گذشته و از سمت ديگر بيرون مي‌روند. ولي برهمكنش‌هايي هم بخصوص در واپاشي‌هاي ذرات دارند. در واقع مطالعات زيادي كه در واپاشي مواد راديواكتيو انجام شد، وجود نوترينو به اثبات رسيد (واپاشي بتا-زنگ تفريح 118) براي مثال:

1. در يك هسته‌ي راديو اكتيو نوترون در حالت سكون (البته به معناي اندازه حركت صفر) به پروتون و الكترون تبديل مي‌شود.

2. زيرا قانون بقاي اندازه حركت، با توليد اين واپاشي بايد طوري برقرار باشد كه اندازه‌ي حركت كل صفر باشد. به همين دليل پروتون و الكترون به وضوح ديده نمي‌شوند.

3. در نتيجه نياز به حضور يك ذره داريم تا اين اندازه‌حركت بقا داشته باشد.

4. ما فرضيه مي‌سازيم كه پادنوترينويي اينجا منتشر شده بوده و آزمايش‌ها چنين نشان دادند.

نوترينوها با سرعت نور حركت مي‌كنند، جزو لپتون ها هستند پس اسپين كسري دارند. در برهم‌كنش‌هاي ضعيف شركت مي‌كنند. ابتدا تصور بر اين بود بايد براي برقرار بودن اصل موضوعه‌ي نسبيت خاص جرم نداشته باشد. ولي امروزه مي‌دانيم كه اين‌طور نيست. بنابراين از رابطه‌ي ديگري استفاده مي‌كنيم تا بتوانيم تكانه و انرژي آن را بدست آوريم (مسابقه‌ي شماره‌ي 104).  

همانطور كه قبلاً هم آمد و در جدول مي‌بينيد آن‌ها سه نوع هستند.  اين جدول براساس مدل استاندارد ذرات است.

فرميون نماد جرم نسل 1 (الكترون) نوترينوي الكترون < 2.2 eV پادنوترينوي الكترون < 2.2 eV نسل 2 (مايون) نوترينوي مايون < 170 keV پادنوترينوي مايون < 170 keV نسل 3 (تأو) نوترينوي تأو < 15.5 MeV پادنوترينوي تأو < 15.5 MeV

شكل 2. MINOS تصويري از حباب هاي آشكارساز در مخزن آب‌ سنگين كوهستان آكوييلا در نزديكي رم، ايتاليا.

اولين تصوير از اتاقك حباب در اوليل دهه‌ي 1980 كه از واپاشي كايون ثبت شده است.

به دليل اينكه كه نوترينوها در عالم اوليه نوترينو ها فراواني غالب را نسبت به ديگر ذرات داشتند و برهم‌كنشي تقريبا با ماده ندارند، بايد در عالم مقدار زيادي نوترينو وجود داشته باشد. جرم بسيار كم آن‌ها عددي را نتيجه نمي‌دهد كه سهمي در جرم عالم داشته باشد و اثري روي انبساط آن داشته باشد.