با ديسک کوارتز اطلاعات را براي هميشه ذخيره کنيد.
گروهي از محققان کشور انگلستان موفق به ساخت نمونه‌ي اوليه‌ي يک ديسک حافظه شدند. اندازه‌ي اين ديسک تقريباً برابر با يک عدسي عينک است و ظرفيت آن ۳۶۰ ترابايت مي‌باشد. اين ديسک در برابر آتش و حرارت تا ۱۰۰۰ درجه‌ي سانتي گراد مقاوم است و مي‌تواند اطلاعات را تا ميلياردها سال حفظ کند.
تکنولوژي ديسک کوارتز از سال ۲۰۱۳ به دنياي فناوري معرفي شد. ديسک‌هاي کوچک کوارتزي اطلاعات خود را به عنوان نانوساختارهاي کريستالي ذخيره مي‌کنند. اين نانوساختارها قطبش (polarization) کريستال را تغيير مي‌دهند. مطالعه‌ي اين تغيير الگوي قطبش اطلاعات را بازخواني مي‌کند. براي اين منظور الگوريتمي‌طراحي شده است که مي‌تواند سيگنال‌هاي قطبي را به داده‌هاي ذخيره شده ترجمه کند و آن‌ها را در اختيار کاربر قرار دهد.
پيتر کازانسکي (Peter Kazansky)، استاد الکترونيک نوري در دانشگاه ساتهمپتون توضيح مي‌دهد: «اين سيستم جديد «پنج بعدي» نام دارد، زيرا علاوه بر سه بعد معمول فضا دو بعد اضافه نيز دارد. اين دو بعد اضافي به داده‌ها اجازه مي‌دهند به شکل پلاريزاسيون يا همان قطبش درآيند. اين ايده در ابتدا به عنوان يک چالش آغاز شد.»
کازانسکي و گروه همکارانش در سال ۲۰۱۱ مقاله‌اي را منتشر کردند و در آن توضيح دادند که آن‌ها ساختاري کريستالي را ساخته‌اند که نور قطبيده‌ي خطي را دريافت مي‌کند و آن را به قطبش دايروي تبديل مي‌کند که در آن تک تک اشعه‌هاي نور درجهت شعاع دايره به سمت بيرون هستند، مانند يک چرخ دنده. و يا مانند گردباد جهت‌هايي به دنبال هم دارند. در همان سال کازانسکي در مصاحبه‌اي شرکت کرد و مجري از او پرسيد که اين ابداع او چه کاربردي دارد و مردم بايد به چه علت از او و همکارانش براي اين کشف ممنون باشند. اين سوال کازانسکي را به چالش کشيد. او سعي کرد مجري را قانع کند و براي مجري توضيح داد که اين کريستال ابداعي براي مردم عام استفاده‌اي ندارد اما مي‌تواند در شاخه‌اي به نام ضبط نوري استفاده شود.
کازانسکي در سخنراني اخيرش در کنفرانس اپتيک، توضيح داد که گروه او از سال ۲۰۱۱ تاکنون تلاش کردند تا ايده‌ي نظري خود را بسازند و اکنون نمونه‌ي اوليه‌ي کريستال ساخته شده است. در ابتداي ساخت ديسک کريستال کوارتز براي ضبط اطلاعات، براي ثبت هر بيت داده نياز به هزار پالس ليزر بود. ليزر سرعت بسيار بالايي دارد و هر پالس آن در زماني کمتر از يک تريليوم ثانيه ثبت مي‌شود. اما هنگامي‌که بخواهيم داده‌هاي پرحجم را بر روي ديسک کريستالي ضبط کنيم نياز داريم که سرعت عبور پالس‌ها را از اين نيز بيشتر کنيم.
کازانسکي مي‌گويد: «ما در حال بررسي بيشتر اين فرآيند هستيم تا بتوانيم خواندن و نوشتن اطلاعات را بهينه سازي کنيم. اکنون توانسته‌ايم سرعت خواندن اطلاعات ديسک را به ۱۳ کيلوبيت در ثانيه برسانيم. اما در مورد سرعت خواندن داده‌ها هنوز نمي‌توانم اطلاعات دقيقي ارائه دهم. ما مي‌توانيم اطلاعاتي را که تقريباً بدون خطا هستند روي اين ديسک ثبت کنيم. اما سرعت ثبت همچنان مسئله‌اي است که در حال کار بر روي آن هستيم.
او اعتقاد دارد که در آينده مي‌توان از قابليت مهم ديسک کوارتز، يعني دوام اطلاعات بر روي آن استفاده‌هاي مهمي کرد. پروژه‌هايي مانند کپسول زمان در مريخ، مکاتبه با ايستگاه مستقر در کره‌ي ماه و يا مأموريت‌هاي فضايي ديگر احتياج به ابزاري دارند که بتواند اطلاعات را فارغ از گذشت زمان و شرايط نامساعد محيطي حفظ کند. ديسک کوارتز بلوري واجد چنين شرايطي است. ديسک‌هاي پنج بعدي کوارتزي در آينده‌ي نزديک جايگزين ديسک‌هاي تجاري امروزي (دي وي دي‌ها و يا حتي نورها ضبط مغناطيسي) نخواهند شد. زيرا ديسک‌هاي موجود در بازار امروز مزاياي خاص خود را دارند. اگرچه ممکن است اطلاعات آن‌ها در آتش سوزي و يا شرايط محيطي سخت از بين برود، اما اين ديسک‌ها مي‌توانند به سرعت اطلاعات را ثبت کنند و نيازي به الگوريتم‌هاي قطبش‌خوان ندارند.
کازانسکي در پايان مي‌گويد: «علاقه‌ي شخصي من اين است که بتوانم همه چيز را تا جايي که ممکن است محفوظ نگه دارم. درباره‌ي اطلاعات نيز چنين است. اميدوارم هرچه زودتر بتوانيم مسئله‌ي سرعت ضبط داده‌ها را حل کنيم تا پس از آن درهاي بازار مصرف بيشتر و بيشتر به روي ما گشوده شوند.»
منبع:
منابع مفید: