با امتحانا چه مي‌كنيد؟

حتما همشون رو به خوبي پشت سر گذاشتيد.

يكي از مشكلات بچه‌هاي تيزهوش اينه كه فكر مي‌كنند خوندن كتاب‌هاي درسيشون وقت تلف كردنه و فقط بايد به فكر كارهاي بزرگ و پژوهش و درس‌هاي خارج از كتابشون باشن تا عمرشون هدر نره. اصلا حال و حوصله كتاب‌هاي درسيشون رو ندارن. به همين خاطر دركمال تعجب در حاليكه مثلا در جشنواره خوارزمي مقام آوردن اما معدلشون پايينه. كنكور رو هم كه اصلا جدي نمي‌گيرن و به اميد مقام آوردن در مسابقاتي مثل المپياد براش درس نمي‌خونن. كساني رو مي‌شناسم كه با اينكه مي‌تونستن بدون كنكور برن دانشگاه اما درس خوندن و تونستن دانشگاه بهتري قبول بشن.

درسته كه هيچ وقت نبايد به نشدن فكر كنيم و با اطمينان كامل بايد براي هدفمون تلاش كنيم اما اين طرز فكر نبايد منجر به اين بشه كه پل‌هاي پشت سرمون رو خراب كنيم. با وجود اينكه ممكنه هم‌زمان دو مسير رو طي كردن مشكل‌تر باشه اما اينطوري مطمئن خواهيم بود كه بالاخره يكي از اين دو مسير ما رو به هدفمون مي‌رسونه.

بهترين را ه براي احساس خوشبختي اينه كه هميشه شكرگزار باشيم و شكرگزاري براي كساني كه از نعمت هوش برخوردارند اينه كه قدر موقعيتشون رو بدونند و از تلاششون كم نكنند.

هيچ وقت ديگران، كارها و موقعيت‌ها رو دست كم نگيريد. در جهان امروز اگر لحظه اي غفلت كنيد ممكنه هموني كه دست كمش مي‌گرفتيد از شما جلو بزنه. يا همون كاري رو كه براتون بي‌اهميت جلوه مي‌كرده روزي بتونه نجاتتون بده.

بچه‌هاي تيزهوش كمتر از ديگر دانش‌آموزان براي گرفتن نمره خوب احتياج به درس خوندن دارند. پس چرا 5/1 وقتي رو كه براي كارهاي ديگتون مي‌ذاريد، روي درساتون نمي‌ذاريد؟
به علت همين مسائل خيلي وقت‌ها بچه‌هاي معمولي با سعي و تلاشي كه دارن از بچه‌هاي تيزهوش موفق‌تر مي‌شن.

در عين حال كه به خودتون، به توانايي‌هاتون ايمان داريد، واقع بين هم باشيد. تمام جوانب مسير و هدفتون رو بسنجيد و راه‌هاي مختلف رو از بي‌اهميت‌ترين تا سخت‌ترينشون رو براي رسيدن به هدفتون آزمايش كنيد. اينطوري شما با تلاشي كه مي‌كنيد خودتون رو در مسير رسيدن به خواستتون قرار داديد و مطمئن باشيد اون رو بدست مي‌ياريد.

باز هم مي‌گم. هيچ وقت افراد، كارها و موقعيت‌ها رو دست كم نگيريد.

با امتحانا چه مي‌كنيد؟

حتما همشون رو به خوبي پشت سر گذاشتيد.

يكي از مشكلات بچه‌هاي تيزهوش اينه كه فكر مي‌كنند خوندن كتاب‌هاي درسيشون وقت تلف كردنه و فقط بايد به فكر كارهاي بزرگ و پژوهش و درس‌هاي خارج از كتابشون باشن تا عمرشون هدر نره. اصلا حال و حوصله كتاب‌هاي درسيشون رو ندارن. به همين خاطر دركمال تعجب در حاليكه مثلا در جشنواره خوارزمي مقام آوردن اما معدلشون پايينه. كنكور رو هم كه اصلا جدي نمي‌گيرن و به اميد مقام آوردن در مسابقاتي مثل المپياد براش درس نمي‌خونن. كساني رو مي‌شناسم كه با اينكه مي‌تونستن بدون كنكور برن دانشگاه اما درس خوندن و تونستن دانشگاه بهتري قبول بشن.

درسته كه هيچ وقت نبايد به نشدن فكر كنيم و با اطمينان كامل بايد براي هدفمون تلاش كنيم اما اين طرز فكر نبايد منجر به اين بشه كه پل‌هاي پشت سرمون رو خراب كنيم. با وجود اينكه ممكنه هم‌زمان دو مسير رو طي كردن مشكل‌تر باشه اما اينطوري مطمئن خواهيم بود كه بالاخره يكي از اين دو مسير ما رو به هدفمون مي‌رسونه.

بهترين را ه براي احساس خوشبختي اينه كه هميشه شكرگزار باشيم و شكرگزاري براي كساني كه از نعمت هوش برخوردارند اينه كه قدر موقعيتشون رو بدونند و از تلاششون كم نكنند.

هيچ وقت ديگران، كارها و موقعيت‌ها رو دست كم نگيريد. در جهان امروز اگر لحظه اي غفلت كنيد ممكنه هموني كه دست كمش مي‌گرفتيد از شما جلو بزنه. يا همون كاري رو كه براتون بي‌اهميت جلوه مي‌كرده روزي بتونه نجاتتون بده.

بچه‌هاي تيزهوش كمتر از ديگر دانش‌آموزان براي گرفتن نمره خوب احتياج به درس خوندن دارند. پس چرا 5/1 وقتي رو كه براي كارهاي ديگتون مي‌ذاريد، روي درساتون نمي‌ذاريد؟
به علت همين مسائل خيلي وقت‌ها بچه‌هاي معمولي با سعي و تلاشي كه دارن از بچه‌هاي تيزهوش موفق‌تر مي‌شن.

در عين حال كه به خودتون، به توانايي‌هاتون ايمان داريد، واقع بين هم باشيد. تمام جوانب مسير و هدفتون رو بسنجيد و راه‌هاي مختلف رو از بي‌اهميت‌ترين تا سخت‌ترينشون رو براي رسيدن به هدفتون آزمايش كنيد. اينطوري شما با تلاشي كه مي‌كنيد خودتون رو در مسير رسيدن به خواستتون قرار داديد و مطمئن باشيد اون رو بدست مي‌ياريد.

باز هم مي‌گم. هيچ وقت افراد، كارها و موقعيت‌ها رو دست كم نگيريد.