راآكتور آبي (حرارتي)(Boiling water reactor)

در راآكتور آبي چرخه‌هاي آبي مثل متعادل كننده در راآكتورهاي همجوشي عمل مي‌كنند. در همجوشي ميله‌هاي سوختي در آب قرار داده مي‌شوند. از جايي كه سرعت ذرات در واكنش‌ها بالاست آب هم خنك كننده و هم كند كننده‌ي واكنش‌ها محسوب مي‌شود. دراينجا هم آب همين نقش را دارد. بخار آبي كه توليد مي‌شود به سمت توربين رفته و آن را به حركت وامي‌دارد.

در اين نوع راآكتورها (Boiling water reactor) آب از هسته‌ي راآكتور مي‌گذرد و آن را سرد مي‌كند و بخار آب منبع تغذيه‌ي توربين بخار مي‌شود. از مضرات يا نكات منفي استفاده از اين نوع راآكتور،‌ آب راديواكتيو شده است كه ممكن است به توربين و بعد به بقيه‌ي بخش‌ها منتقل شود. فشار مورد نياز براي اين به كار انداختن توربين 70 اتمسفر در فشار نقطه جوش آب حدود 285 درجه سانتي‌گراد است. در اين دما،‌ اثر كارنو با حدود 40درصد به‌صورت تجربي  حدود 320درصد است كه كمتر از راآكتور فشار آبي (Pressurized water reactor) است.

راآكتور فشار آبي (Pressurized water reactor)

در اين نوع راآكتور،‌ آب در هسته‌ي راآكتور با توربين جدا از لوله هاي اصلي متصل به مخزن اصلي (شكل)، در حركت است.

آب از هسته‌ي راآكتور گذشته و خنك كننده از توربين اصلي نمي‌گذرد ولي اين مرحله در حلقه‌ي اوليه‌ي فشار بخار انجام مي‌دهد. حلقه‌ي اوليه‌ي آب توليد بخار در حلقه‌ي دوم كه در توربين حركت مي‌كند. مزيت اصلي اين راآكتور اين‌است كه نشت سوخت در هسته تا به توربين و چگال كننده برسد،‌ از هيچ محيط راديواكتيوي نمي‌گذرد.

مزين ديگر اين راآكتور فشار بخار عملكرد آن در فشار و دماي بالا در حدود 160 اتمسفر و حدود 315 درجه سانتي‌گراد است. اين مساله باعث فرايند مؤثرتر كارنو مي‌شود ولي راآكتور پيچده‌تر و پرهزينه‌تر مي‌شود. در ايالات متحده بيشتر راآكتورها از اين دست هستند.

راآكتور توليد سريع مايع-فلز (Liquid-Metal Fast-Breeding Reactor)

در اين نوع،‌راآكتور شكافت، سوخت پلوتونيم همزمان با بخار استفاده مي‌كند تا گرما توليد كند.