معادله‌ي دريک براي برآورد کردن تعداد تمدن‌هايي که در جهان هستي وجود دارند استفاده مي‌شود. به عبارت ديگر با استفاده از اين معادله مي‌توانيم شانس‌ يافتن حيات هوشمند در جهان را با تقريب بگوييم.

فرانک دريک (frank Drake)،‌يک اخترشناس راديويي بود که در سال 1961 فرمول خود را ارائه داد. اين معادله چند متغير دارد که هر کدام از آن‌ها در تخمين تعداد تمدن‌هاي فرازميني مؤثر هستند. اين متغيرها عبارتند از:

N = R_* • fp • ne • fl • fi • fc • L

N = تعداد تمدن‌هايي که در راه شيري وجود دارند و سيگنال‌هاي الکترومغناطيسي آن‌ها قابل رصد است.

R* = آهنگ شکل‌گيري ستاره‌هايي که براي ايجاد حيات متناسب هستند.

fp = کسري از اين ستاره‌ها که سيستم‌هاي سياره‌اي دارند.

ne = تعداد سياره‌ها در هر منظومه‌ي خورشيدي که محيطي مناسب براي زندگي دارند.

fl = تعداد سياره‌هايي که حيات در آن‌ها شکل مي‌گيرد.

fi = تعداد سياره‌هايي که حيات در آن‌ها به مرحله‌ي هوشمندي مي‌رسد.

fc = تعداد تمدن‌هايي که به اين حد از پيشرفت مي‌رسند که بتوانند امواج الکترومغناطيسي ساطع کنند.

L = مدت زماني که چنين تمدن‌هايي در حال ارسال سيگنال به فضا هستند.

چالش پيش روي دانشمندان امروز اين است که آن‌ها نمي‌دانند بايد به جاي هر کدام از اين پارامترها چه عددي را قرار دهند. بنابراين عددي که اين معادله به عنوان جواب به ما مي‌دهد، تقريبي و کم دقت است و بازه‌اي از مقادير مختلف را در بر مي‌گيرد. با اين وجود، پژوهش‌هايي در حوزه‌هاي اخترشناسي و کيهان‌شناسي انجام شده‌اند که دانشمندان را در در‌يافتن احتمال‌هاي دقيق‌تر هدايت مي‌کنند. 

کشف سياره‌هاي فراخورشيدي:
قطعاً دانشمندان در سال ۱۹۶۱ مي‌توانستند وجود سياره‌هايي در اطراف ستاره‌هاي ديگر را حدس بزنند، اما سال‌ها طول کشيد تا آن‌ها توانستند سياره‌هاي فراخورشيدي را کشف کنند. اولين سياره‌ي فراخورشيدي در سال ۱۹۹۵ کشف شد. اين سياره «51 Pegasi b» نام گرفت. اين کشف آغازگر دوره‌اي تازه براي اخترشناسان بود. از آن سال آن‌ها موفق به ‌يافتن صدها سياره‌ي فراخورشيدي شده‌اند.

سياره‌هاي فراخورشيدي به طور معمول به دو روش کشف مي‌شوند: رصد گذر آن‌ها از مقابل‌ يک ستاره که موجب کم‌نور شدن ستاره مي‌شود و اين کاهش روشنايي از کره‌ي زمين قابل ‌اندازه‌گيري است و ‌يا‌ يافتن لرزش‌هاي گرانشي که سياره‌ها در حين گردش به دور ستاره‌ي مادر ايجاد مي‌کنند.  اخيراً روشي موسوم به تأييد بر اساس کثرت توسط اخترشناسان به کار گرفته مي‌شود که به آن‌ها اجازه مي‌دهد سيستم‌هاي سياره‌اي را به سرعت شناسايي کنند.

برآورد کردن تعداد سياره‌هاي موجود در عالم کار دشواري است. اما ‌يک پژوهش آماري نشان داده است که در کهکشان راه شيري، به طور متوسط هر ستاره، ۱.۶ سياره دارد که به دور آن در حال گردش هستند. اين ‌يعني در کهکشان ما حدود ۱۶۰ ميليارد سياره‌ي ناشناخته وجود دارد. در اين مطالعه‌ي آماري از روش رصد نور ستاره‌هاي نزديک در هنگام عبور از مقابل اجرام سماوي دورتر و جستجو براي مشاهده‌ي تغيير در الگوي نوري اين ستاره‌ها استفاده شده است.

از ماه مارس سال ۲۰۱۴ وجود بيش از ۱۷۰۰ سياره‌ي فراخورشيدي با اين روش تأييد شده است. بخش بزرگي از اين سياره‌ها را تلسکوپ فضايي کپلر‌ يافته است. اين تلسکوپ از سال ۲۰۰۹ تا سال ۲۰۱۳ فقط ستاره‌هاي داخل صورت فلکي قو را از ميان کل ستاره‌هاي پهنه‌ي آسمان آناليز مي‌کرد. با توجه به زياد بودن حجم اطلاعات ارسالي از اين تلسکوپ، دانشمندان همچنان در حال بررسي اين داده‌ها هستند

ادامه‌ي مطلب

منبع:

Space.com

منابع مفيد:

پارادوکس فرمي

پارادوکس فرمي: معادله‌ي دريک

کشف جديد ابرهاي سيارات فراخورشيدي

تاريخچه‌ي موجودات فرازميني

تعداد هوشمندان کيهان

هوش فرازميني

علوم سياره‌اي

اقيانوس‌هاي سياره‌اي

يافتن شهرهاي فضايي

موجودات فضايي شايد بنفش باشند!

حيات در ماوراي زمين

حيات در منظومه شمسي

دنياي اقيانوسي ماه هاي غول‌هاي گازي

معادله‌ي دريک

ابرهاي يخي تيتان

فرسنگ‌ها زير اقيانوس‌هاي غول‌هاي گازي

Drake Equation

How many Galaxies are there?

منظومه شمسي-ويکيپديا

Time Travel

Kepler-NASA

Fermiparadox.com

Sunday Express (عکسهايي که باعث جعل‌هاي خبرساز شدند)

Outer Places

Voyager Golden Record

5 ways to find I.A

تصحيح فرمول دريک-مجله Space مصاجبه با سارا سيگر

Space.com (Search for life)