مزیت این کاتالیزور در فعالیت آن در دماهای پایین‌تر و ارزانی آن نسبت به انواع مشابه است.

دانشمندان آمریکایی می‌‌گویند: کمپلکس ساده‌ای از آهن می‌تواند مسیر رسیدن به کاتالیزور کاهش اکسیژن جدیدی را با قابلیت استفاده در دماهای پایین در سلول‌های سوختی هموار کند.

به نقل از مجله‌ی «علم شیمی» (Chemical Science) از انتشارات «Royal Society of Chemistry»، دانشمندان کاتالیزور جدیدی برای کاهش اکسیژن طراحی کرده‌اند.

این کمپلکس که توسط تیم «رمان بولاتو» (Roman Boulatov) در دانشگاه «ایلینویز» (Illinois) ساخته شده است جایگزین مناسبی برای کاتالیزور پلاتین گران‌قیمت است که در در حال حاضر در سلول‌های سوختی برای کاهش اکسیژن مولکولی به آب استفاده می‌شود.

کاتالیزور ساخته شده یک گروه «هم» – کمپلکس آهن با لیگاند «پورفیرین» – چسبیده به لیگاند «ایمیدازول» است . «بولاتو» (Boulatov) در مورد اهمیت این لیگاند می‌گوید: گروه «هم» یک کاتالیزور ضعیف برای کاهش اکسیژن می‌یاشد اما وقتی که با لیگاندی مناسب کئوردینه می‌شود تبدیل به یک کاتالیزور خوب می‌شود.

این تیم بر مشکل‌های معمول مربوط به «ایمیدازول» متصل شده به کمپلکس – که هم در محلول ناپایدار است و هم تهیه‌ی آن هزینه‌بر است – فایق آمدند.

«بولاتو» (Boulatov) می‌گوید: کمپلکس طی چندین مرحله‌ی کوتاه تولید می‌شود که به صورت یک دیمر پایدار درمی‌آید و فعالیت قابل مقایسه‌ای با انواع مشابه‌خود دارد.

وی می‌افزاید : برای بهبود این کپلکس‌ها به کاتالیزور کاهش اکسیژن، از دانش چگونگی کاهش اکسیژن توسط آنزیم «اکسیداز سیتوکروم» با استفاده از گروه «هم» استفاده شده است. درواقع هنوز در حال بررسی هستیم اما هدف استفاده از کاتالیزور در سلول‌های سوختی در دمای پایین است.

شیمی «پورفرین» فرصت‌های زیادی را برای ساخت کاتالیزورها در اختیار ما قرار می‌دهد. هرچند قبل از اینکه طراحی منطقی ممکن شود پیشرفت‌های زیادی در فهم ما از کاتالیزور مورد نیاز است.

 «دیمر لیگاند ساخته شده در سلول‌های سوختی در دماهای پایین قابل استفاده است.»