بيش از 10 سال كنترل انتشار گازهاي گُلخانه‌اي دغدغه‌اي بين‌المللي شده چراكه بازگشت حجم زيادي از هم‌اكنون علت اصلي گرمايش زمين است. امروزه براي توليد انرژي در صنعت از منابعي نظير الكتريسيته استفاده مي‌شود تا توليد انرژي منجر به گازهاي گُلخانه‌اي نگردد. هر توليدي در نيروگاه‌هاي گرمايي خورشيدي، معادل است با 900.000 تُن دي اكسيد كربن كه هر سال وارد محيط زيست مي‌شود. فناوري به ما كمك خواهد كرد تا از انرژي‌هاي قابل بازيافت استفاده كنيم تا آسيبي به محيط زيست نزنده و مزيت‌هاي بسيار ديگري نسبت به ديگر انواع توليد انرژي نصيب‌مان شود.
تابش خورشيد در منطقه‌ي وسيعي به‌نام «منطقه‌ي جمع‌آوري كننده»، حجم زيادي از هوا را گرم مي‌كند. هواي گرمي كه بدين ترتيب بالا مي‌رود در فيزيك معادل نيرويي است كه به‌صورت باد گرمي، توربين‌هاي بزرگ را براي توليد الكتريستيه (برق) به حركت در مي‌آورد.
يك ايستگاه برج قدرت خورشيدي (Solar Tower Power) شرايطي را فراهم مي‌آورد كه باعث شار پيوسته‌اي با فشار مي‌شود كه توربين‌ها را به حركت در آورده و برق توليد مي‌شود. |