به‌گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دانشگاه «کمبریج» اعلام کرد: پروفسور «استفان ویلیامز هاوکینگ» - که به‌دلیل ابتلا به یک بیماری اعصاب حرکتی تقریباً به‌طور کامل فلج است - روز گذشته به‌دلیل بیماری به‌سرعت به یک بیمارستان محلی منتقل و در آن‌جا بستری شده است.

پروفسور «استفان ویلیامز هاوکینگ» 68 سال داشته استاد ریاضی کاربردی و فیزیک نظری است.

این دانشگاه اعلام کرده است که حال پروفسور «استفان ویلیامز هاوکینگ» وخیم بوده با آمبولانس به بیمارستان «آدنبروک» منتقل شده است.

پروفسور «استفان ویلیامز هاوکینگ» - که فقط از طریق یک صداساز رایانه‌ای می‌تواند صحبت کند - پس از بازگشت از سفر امریکا در تعطیلات آخر هفته به‌شدت بیمار شد.

وی قبلاً به‌دلیل ابتلا به ذات‌الریه تحت‌درمان قرار گرفت و به‌گفته‌ی این منبع دانشگاهی به‌نظر می‌رسد بیماری اخیر وی به یک عفونت ریوی مربوط باشد.

هرچند هنوز مشکل دقیق وی تشخیص داده نشده مسؤولان دانشگاه «کمبریج» برای سلامت پروفسور «استفان هاوکینگ» دعا می‌کنند.

استاد «استفان هاوکینگ» قرار بود تابستان سال 86 به‌دعوت «پژوهشگاه دانش‌های بنیادی» (IPM) به ایران سفر کند که به‌دلیل نگرانی از شرایط خاص وی، این سفر به آینده موکول شد.

گفتنی است «استفان ویلیامز هاوکینگ» در تاریخ 8 ژانویه 1321 (1942 میلادی) در شهر «اکسفورد» انگلیس متولد شد.

خانه‌ی پدری وی در شمال انگلیس بود اما در طول جنگ جهانی دوم، «آکسفورد» مکانی امن برای کودکان محسوب می‌شد.

وقتی او به سن 8 سالگی رسید خانواده‌ی وی به «سنت‌آلبانز» شهری در حدود 20 مایلی شمال لندن نقل مکان کردند.

در سن 11 سالگی پروفسور «استفان ویلیامز هاوکینگ» به مدرسه‌ی «سنت‌آلبانز» رفته سپس به کالج دانشگاه «آکسفورد» کالج قدیمی پدرش رفت.

پروفسور «استفان ویلیامز هاوکینگ» مایل به‌تحصیل در رشته‌ی ریاضیات بود اگرچه پدرش پزشکی را ترجیح می‌داد.

در کالج دانشگاه رشته‌ی ریاضیات تدریس نمی‌شد بنابراین پروفسور «استفان ویلیامز هاوکینگ» در عوض رشته‌ی فیزیک را انتخاب کرد.

پس از سه‌سال و در حالی که کار زیادی انجام نداده بود پروفسور «استفان ویلیامز هاوکینگ» در رشته‌ی «علوم طبیعی» اولین دیپلم افتخاری را کسب کرد.

پس از آن، پروفسور «استفان ویلیامز هاوکینگ» برای پژوهش در رشته‌ی کیهان‌شناسی به «کمبریج» رفت که در آن زمان هیچ‌کس در «آکسفورد» در این حوزه فعالیت نمی‌کرد.

استاد وی «دنیس سیاما» بود؛ اگرچه پروفسور «استفان ویلیامز هاوکینگ» امیدوار بود که با «فرد هویلی» - که در این رشته در «کمبریج» کار کرده بود – پژوهایش را انجام دهد.

پس از کسب دکتری، پروفسور «استفان ویلیامز هاوکینگ» به‌عنوان اولین محقق انتخاب شده سپس عنوان «محقق تخصصی» را در کالج «گونویل» و «کایوس» به‌خود اختصاص داد.

وی پس از ترک مؤسسه‌ی نجوم در سال 1352 (1973 میلادی) به دپارتمان ریاضی کاربردی و فیزیک نظری رفت و از سال 1358 (1979 میلادی) مقام استادی «لوکاس» (Lucasian) را در رشته‌ی ریاضیات کسب کرد.

این کرسی در سال 1042 (1663 میلادی) با هزینه‌ی‌ «ریویرند هنری لوکاس» یکی از اعضای پارلمان دانشگاه و به‌درخواست وی برگزار شد.

این مقام اولین‌بار نصیب «اسحاق بارو» و سپس در سال 1048 (1669 میلادی) نصیب «نیوتون» (Newton) شده بود.

پروفسور «استفان ویلیامز هاوکینگ» بر روی قوانین پایه‌ای - که کاینات را اداره می‌کنند - کار کرده است.

وی با همراهی «روگر پنروس» نشان داد تئوری عمومی نسبیت «انیشتین» - که اشاره به فضا و زمان دارد – نقطه‌ی آغازی در پدیده‌ی «بیگ‌بنگ» (انفجار بزرگ) و «نقطه‌ی پایانی» در سیاه‌چاله‌ها دارد.

بنابراین گزارش، این نتایج نشان می‌دهد یکی کردن «نسبیت عمومی» با «تئوری کوانتوم» امری ضروری است. «تئوری کوانتوم» یک دستاورد بزرگ علمی دیگر از نیمه‌ی اول قرن بیستم است.

یک نتیجه‌ی چنین اتحادی - که وی کشف کرد - این بود که سیاه‌چاله‌ها نباید کاملاً «سیاه» باشند اما باید پرتوهایی را منتشر کنند و در نهایت از بین رفته و ناپدید شوند.

فرض دیگر این است که کاینات لبه یا مرزی در زمان تصوری ندارد. این امر نشان می‌دهد روشی که کاینات براساس آن آغاز شده‌اند کاملاً با قوانین علم تعیین شده است.

پروفسور «استفان ویلیامز هاوکینگ» - که 12 دیپلم افتخاری دارد - در سال 1361 (1982 میلادی) جایزه‌ی «سی. بی. ای.» (CBE) را کسب کرده و دیپلم افتخار بعدی را نیز در سال 1378 (1989 میلادی) به‌خود اختصاص داد.