بیشتر نانو ذرات سبب تغییر ساختمان و عملکرد هموگلوبین خون می شود، بر هم کنش نانوذرات مختلف با هموگلوبین خون سبب تغییر ساختمان و عملکرد این پروتئین می شود. هموگلوبین یکی از پروتئین‌های مهم و کارساز خون به شمار می آید،در این بررسی از روش‌های مختلف طیف سنجی و گرماسنجی تیتراسیونی هم‌دما جهت ارزیابی اندرکنش نانوذرات و هموگلوبین استفاده شده است. همچنین به کمک پارامترهای ترمودینامیکی اتصال، نقش نیروهای شرکت کننده در اندرکنش‌ها تعیین شده است.

در بخش دیگری تاثیر نانوذرات بر گونه‌های مختلف هموگلوبین و تغییر در محتوای هموگلوبین مورد بررسی قرار گرفته است.

 نانوذراتی که اندرکنش آن‌ها با هموگلوبین مطالعه شده، شامل نانوذرات نقره با پوشش پلی اتیلن گلیکول و سیترات، نانوذرات اکسید آهن مگمیت Fe2O3، مگنتیت Fe3O4 و نانوذرات مس است، تاثیر هر یک از این نانوذرات به صورت جداگانه بر ساختار و عملکرد هموگلوبین مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل نشان می‌دهد که در بیشتر موارد به جز نانوذره اکسید آهن مگمیت و نانوذره نقره با پوشش سیترات، سایر نانوذرات سبب تغییر ساختمان و عملکرد پروتئین می‌شوند.

 نانوذره نقره با پوشش پلی اتیلن گلیکول سبب تغییر ساختمان هموگلوبین از شکل R به T و همچنین سبب کاهش هلیکس و تغییر در ساختار دوم هموگلوبین می‌شود. نانوذره اکسید آهن Fe3O4 نیز اثر مشابهی بر ساختمان و عملکرد هموگلوبین دارد. این در حالی است که نانوذره نقره با پوشش سیترات به هموگلوبین متصل نمی‌شود و اتصال نانوذره اکسید آهن Fe2O3 تنها اثر کمی بر ساختمان سوم هموگلوبین بر جای می‌گذارد.

نانوذره مس نیز در اثر اندرکنش با مس سبب تغییر حالت طبیعی هموگلوبین با Fe+2 به شکل مت با Fe +3 می‌شود که قادر به اتصال با اکسیژن نیست. این تغییر حالت در هموگلوبین تاثیر شدیدی بر عملکرد هموگلوبین بر جای می‌گذارد، در حالی که ساختمان دوم و چهارم هموگلوبین تغییر معناداری نشان نمی‌دهد.