آزمايش انتقال ژن ضد آپوپتوسيسسؤال
آزمايش انتقال ژن ضد آپوپتوسيس
Bcl2 پروتئيني است كه از آزاد شدن پروتئينهاي بين غشايي (مثل سيتوكروم C)ميتوكندري جلوگيري كرده و مانع راه افتادن آپوپتوسيس ميشود. در آزمايشي به يك گروه از موشها اين ژن منتقل شد. انتقال ژن طوري صورت گرفت كه بيان Bcl2 فقط با بيان آنتيبادي همراه (يا همبيان) باشد. سپس موشهاي ترانسژنيك با موشهاي معمولي آميزش داده شدند. آناليز نمونههاي خون تعدادي فرزندان بهصورت ذيل است. نمونهي شمارهي:گرانولوسيت/mlلنفوسيت/ml16 10 * 36 10 * 1526 10 * 56 10 * 836 10 * 46 10 * 5046 10 * 316 10 * 3056 10 * 56 10 * 1266 10 * 66 10 * 5076 10 * 66 10 * 7586 10 * 36 10 * 1096 10 * 46 10 * 100106 10 * 26 10 * 50
نمونهي شمارهي:
گرانولوسيت/ml
لنفوسيت/ml
1
6 10 * 3
6 10 * 15
2
6 10 * 5
6 10 * 8
3
6 10 * 4
6 10 * 50
4
6 10 * 31
6 10 * 30
5
6 10 * 12
6
6 10 * 6
7
6 10 * 75
8
6 10 * 10
9
6 10 * 100
10
6 10 * 2
ب) اگر انتقال و بيان ژن ديگري كه موجب تكثير بيشتر سلولها شود با دو ژن بالا همراه شده باشد كداميك از افراد اين ژن را دريافت كردهاند؟ جواب
الف) همانطور كه در سؤال اشاره شده Bcl2 با آنتيبادي هم بيان شده و لذا فقط در لنفوسيتها توليد خواهد شد. به طور طبيعي در طي مراحل بلوغ بسياري از لنفوسيتها دچار آپوپتوسيس ميشوند لذا بيان Bcl2 مانع وقوع آپوپتوسيس در آنها شده و اين منجر به افزايش تعداد آنها ميشود. در نتيجه گزينههاي 3، 6، 7، 9 و 10 جواب قسمت اول سؤال ميباشند.
توجه داشته باشيد كه بيان Bcl2 اثر چنداني روي تعداد گرانولوسيتها ندارد. در مورد گزينهي 4 افزايش تعداد گرانولوسيتها ميتواند به دليل آلودگي يا عوامل ديگر باشد.
ب) جواب قسمت دوم سؤال دقيقا مثل قسمت اول است. زيرا اين ژن نيز همراه با آنتيبادي بيان ميشود در نتيجه تعداد لنفوسيتها را افزايش ميدهد.