سلول‌های بدن برای ادامه زندگی نیاز به اکسیژن کافی دارند و این اکسیژن در فرد سالم از راه تنفس به خون می‌‎رسد و سیستم گردش خونی بدن اکسیژن را به سایر سلول‌ها می‎رساند. اما اگر یکی از اجزاء دستگاه تنفسی فردی در اثر صانحه کارایی خود را از دست بدهد (مثلا مجرای تنفس مسدود شود) و اکسیژن به ریه‌ها نرسد فرد فورا دچار آسیب قلبی یا مغزی شده و می‌میرد. یکی از دلایل مرگ یا آسیب‌های شدید در بیماران نبودن زمان لازم برای به کار انداختن دوباره‌ی دستگاه تنفسی است.

یک تیم از پژوهش‌گران بیمارستان کودکان بوستون در ایالات متحده آمریکا ریز-ذره‌های بسیار کوچکی را طراحی کرده‌اند که با تزریق مستقیم به خون می‌تواند اکسیژن لازم را سریع به بافت‌ها و سلول‎‌های بدن برساند. این ریز-ذره‌ها از یک غشای لیپیدی (ملکول‌های چربی) 2 تا چهار میکرونی تشکیل یافته که حاوی ملکول‌های اکسیژنند.

ایده‌ی تزریق اکسیژن به بیماری که توان تنفس ندارد از سال‌ها پیش مطرح بوده است، ولی اجرای آن منجر به صدمه‌های دیگری می‌شده است، چرا که ملکول‌های اکسیژن تزریق شده با به هم چسبیدن تولید حباب می‌کنند که در مویرگ‌ها موجب انسداد شده و منجر به مرگ مغزی می‌شوند. اما دکتر جان خِیر (John Kheir) و همکارانش از دانشگاه کودکان بوستون با محدود کردن اکسِژن در بسته‌های ریز چربی توانسته‌اند از بروز این مشکل جلوگیری کنند. آزمایش آنها برای این دارو در حیوانات نتیجه‌بخش بوده و توانسته‌ان حیوانی را با تزریق این محلول بدون نفس کشیدن به مدت 15 دقیقه زنده نگه دارند.

این دارو می‌تواند 15 تا 30 دقیقه بیمار را زنده نگه دارد و البته استفاده از بیشتر از این مدت موجب بالا رفتن حجم خون می‌شود و دیگر کارایی ندارد. این دارو هنوز در مرحله‎ی آزمایش است و هنوز برای انسان استفاده نشده است ولی پژوهش‌گران امید زیادی به کارایی آن در آینده‎ی نزدیک دارند.

دکتر خیر می‌گوید 6 سال پیش دختربچه‌ی بیماری که ذات‌الریه داشت به‌دلیل خونریزی ریه پیش از آنکه بتوان اقدام لازم برای زنده نگه داشتن او کرد به علت عدم تنفس می‌میرد و از آن هنگام تصمیم به ساخت چنین دارویی گرفته است. این دارو در صورت ساخته‌شدن می‌تواند موجب پیشرفت بالایی در درمان‌ و کمک‌های اولیه به بیماران کند و موجب نجات جان بسیاری از مصدومان و بیماران شود.

منبع:

http://www.sciencedaily.com/