این الکترون‌ها در واپاشی‌های موسوم به بتا،‌ واکنش نشان داده و باعث حرکت ذرات نزدیک گسیلی از هسته می‌شوند. فیزیکدانان یک مرکز تحقیقات هسته‌ای این فرایند را در هسته  هلیم 6 شبیه سازی کردند. محاسبات نظری با آزمایش‌های کنونی در شتابدهنده‌ی فرانسه (GAEN) در توافق است. چنین تقریبی را در محاسبات  تجربه در مکانیک کوانتمی امروز شاهد هستیم.

واپاشی‌های هسته‌های اتم منابع پتانسیل اطلاعات در پدیده‌های بنیادی دنیای کوانتمی هستند. متاسفانه بسیار سخت است که مدلی برای چنین فرایندی بسازیم. فیزیکدانان مرکز تحقیقات هسته‌ای مذکور(NCBJ) با موفقیت شبیه‌سازی انجام دادند که درفرایند نوترون به پروتون در هلیم 6 یونیزه، دقیقاً دخالت آن را بر مدار اتمی تک الکترون نشان می‌داد. محسبات نظری هم این مسئله را تأیید می‌کند. هسته‌ی یون هلیم 6 ترکیبی‌ست از دو پروتون و 4 نوترون. در یک تک یون هسته‌ای یک الکترون مداری داریم. نوترون‌های اضافی چنین هسته‌ای را ناپایدار می‌کنند. پروفسور زیگمونت پاتیک دراین باره می‌گوید:«در حین واپاشی بتای منفی، الکترون مداری به دو دلیل تحت تأثیر قرار می‌گیرد. اول اینکه، بار کُل الکتریکی هسته تغییر می‌کند، زیرا سه پروتون در فضای اشغال شده‌ی، دو پروتون ظاهر می‌شوند. دو اینکه، الکترون گسیلی با بار منفی،‌ حرکتی نزدیک مدار اصلی‌اش خواهد داشت. شاید یکی بگوید، خب این واقعاً تکان بسیار قوی است».

دکتر کاتارژینا زیگین-ایوانیوک از NCBJ می‌گوید:«مکانیک کوانتمی از توابع موج  برای توصیف ذرات استفاده می‌کند. توابع برای محاسبه‌ی احتمال، حالت‌های هر ذره به‌کار می‌روند. این یون و حالت‌های آن را در هر کتاب درسی فیزیک می‌توانید پیدا کنید. چون چاه پتانسیل ساده‌ای هم دارد.» الکترون‌ها در این واپاشی به نزدیک سرعت نور می‌رسند. این اتفاق در یک میلیاردم ثانیه روی می‌دهد. این توافق نظریه و تجربه اولین اثبات مستقیم چنین رویدادهایی‌ست.