بهگزارش سایت ستاد ویژهی توسعهی فناوریهای نانو بهنقل از سایت «اخبار شیمی و مهندسی» بهنقل از مجلهی «نانولتر دوی» (NanoLetter DOI)، دانشمندان «آزمایشگاه ملی انرژیهای تجدیدپذیر» (National Renewable Energy Laboratory) امریکا موفق شدهاند تا با استفاده از «نانولولههای کربنی تکجداره» (Single-Walled Nanotube) (SWNT) سیمهایی را به این منظور بسازند.
«مایکل ج. هبن» (Michael J. Heben) و «پاؤول و. کینگ» (Paul W. King) و همکارانشان دریافتند نانولولههای کربنی تکجدارهی مجزاشده از «سورفکتانتها» (Surfactant) میتوانند بهطور خودبهخود در کنار «هیدروژناز» (Hydrogenase) هم قرار گرفته و یک «سیستم بیوهیبریدی کاتالیزوری فعال» را تشکیل دهند.
 |
شکل 1 - مدل مولکولی سیمی ثابت میکند
که چرا یک نانولولهی کربنی با مناطق
کاتالیستی هیدروژناز (سبز رنگ)
در ارتباط قرار میگیرد و بدینترتیب
به جریان ورودی و خروجی الکترون
در آنزیم کمک میکند. |
تحریک تابشی و «طیفنگاریهای رامان» (Raman Spectroscopy) حاکی از آن است که این نانولولهها همانند سیمهای مولکولی عمل کرده و اتصال الکتریکی با نواحی آنزیمی کاتالیزوری را فراهم مینمایند. این نانولولهها میتوانند هنگام اکسیده شدن «هیدروژن» با «آنزیم»، الکترونها را بهخارج منتقل کرده و یا برای کاهش «یون هیدروژن»، الکترونهایی را به سیستم وارد نماید.
این تحقیق گامی بهسمت ساخت ترکیب نانولولههای کربنی تکجداره و «هیدروژناز» (Hydrogenase) است و در کاربردهای تولید «هیدروژن» و فناوری «پیلهای سوختی» از آن استفاده خواهد شد.