مطالعه تازه‌ای نشان می‌دهد که اگرچه تمرین‌ها یا ورزش‌های ذهنی نظیر «حل جدول کلمات قاطع»، «خواندن کتاب» و «شنیدن رادیو» ممکن است در آغاز، سرعت کاستی توان شناختی را کاهش دهد، اما ممکن است در آینده آن را تسریع کند.

به گزارش ایسنا، پژوهشگران کنش‌های ذهنی هزار و 157 نفر 65 ساله یا سالمندتر، که در شروع این مطالعه 12 ساله، مبتلا به زوال عقل نبودند را مورد بررسی قرار دادند. شرکت کنندگان به پرسش‌هایی در مورد این که با چه تناوبی در بعضی فعالیت‌های ذهنی شرکت می‌کردند، بر اساس یک مقیاس پنج امتیازی پاسخ دادند. هر اندازه فردی امتیاز بیشتری داشت، در تمرین‌های بیشتری شرکت می‌جست.

نتیجه‌ها نشان داد: در طول شش سال بعد، به ازای هر امتیازی در مقیاس کنش ذهنی، نرخ کاهش توان شناختی سالانه تا 52 درصد پایین رفت. با این حال، برای مبتلایان به بیماری آلزایمر، میانگین نرخ کاهش توان شناختی به ازای هر امتیاز بر روی مقیاس کنش ذهنی، سالانه تا 42 درصد افزایش داشت.

دکتر «رابرت اس. ویلسن»، عضو مرکز پزشکی دانشگاه راش در شیکاگو گفت: "نتیجه‌های ما چنین القا می‌کند که سود به تاخیر انداختن نشانه‌های آغازین کاستی شناختی، ممکن است به بهای گسترش سریع‌تر زوال عقل در آینده باشد، اما پرسش این است که چرا این اتفاق می‌افتد؟"

نظر «ویلسن» در این باره این است که کنش‌های محرک ذهنی ممکن است قابلیت مغز در عملکرد عادی را تقویت کند، حتی اگر آسیب‌هایی در مغز که مرتبط با زوال عقلی است، وجود داشته باشد. هنگامی که بیماران مبتلا به زوال عقلی شناسایی می‌شوند، آنهایی که در روش زندگی خود کنش‌های ذهنی بیشتری داشتند احتمالا تغییرات بیشتری در ارتباط با زوال عقل خواهند داشت. در نتیجه، آنهایی که روش‌های زندگی با فعالیت ذهنی بیشتر داشتند، ممکن است هنگامی که زوال عقلی آغاز شود، با سرعت بیشتری آن را تجربه کنند.

ویلسن اذعان می‌کند که فعالیت‌های ذهنی، دوره زمانی که یک فرد مبتلا به دمانس است را با به تاخیر انداختن زمان شروع و سپس با تسریع گسترش آن فشرده می‌کند. به گفته او: "این فرایند، کل زمانی که ممکن است فردی از زوال عقلی رنج ببرد را کاهش می‌دهد."