1. كيسه پلاستيكي يا هرجنش ديگر ولي سبك

2. قلاب كمر (يا كش شلوار)

3. طناب

4. يك جسم كوچك كه نقش وزنه يا همان جسم متصل به چتر را بازي كند.

1. يك قطعه‌ي بزرگ از كيسه‌ي پلاستيكي ببُريد.

2. لبه‌ها را قيچي كنيد تا شبيه هشت گوش شود.

3. روزنه‌اي بسيار كوچك نزديك لبه در هر گوشه ايجاد كنيد.

4. 8 تكه طناب را با طول‌هاي مساوي به اين هشت روزنه ببنديد.

5. جسم را به انتهاي ديگه طناب‌ها ببنديد.

6. از بالاي تخت يا صندلي آن را رها كنيد و ببينيد چطور كار مي‌كند. يادتان باشد بايد حركت آن آرام باشد و اين يعني درست كار مي‌كند.

وقتي چترباز يا جعبه‌هاي مختلفي كه با چتر رها مي‌شوند طنابشان با ضامن باز مي‌شود و چتر باز شده و سقوط به آرامي صورت مي‌گيرد. هرقدر سطح مقطع چتر بزرگتر باشد، مقاومت هوا هم بيشتر است و حركت آرام‌تر.
با ايجاد يك حفره در مركز چتر هوا به آرامي از آن عبور مي‌كند و هوا به اطراف رويه‌ي بالايي چتر پخش مي‌شود و چتر حركتي مستقيم‌‌تر نسبت به قبل خواهد داشت.