«توانایی اتصال چندین فولرین» به یک «آنتی‌بادی» می‌تواند منجر به تولید یک ابزار نانومقیاس چندعاملی گردد که به‌عنوان «رهاکننده‌ی عوامل مؤثر در تصویربرداری» و هم‌چنین «رهاسازی مخلوطی از داروها به درون تومور» عمل کند.

محققان دانشگاه «رایس»  (Rice) توانستند با روشی جدید، «آنتی‌بادی‌های مؤثر» بر «تومورها» را به سطح «باکی‌بال‌ها» بچسبانند و با این‌کار رؤیای غلبه بر بیماری‌های سرطانی را به واقعیت تبدیل کنند.

دکتر «لون ویلسون» (Lon Wilson) مدیر این تیم تحقیقاتی با نگارش مقاله‌ای به‌تشریح «روش‌های شیمیایی» تبدیل «فولرین‌های محلول در آب» به «نگهدارنده‌های آنتی‌بادی‌ها» می‌پردازد. این نگهدارنده‌ها «توانایی حمل داروها» یا «عوامل مؤثر در تصویربرداری پزشکی» را دارند. این محققان برای اثبات این روش، از یک نوع «آنتی‌بادی» استفاده کردند که قادر است به پروتئین‌های موجود در سطح سلول‌های «ملانوما» (Melanoma) بچسبد.

این محققان با بررسی ویژگی‌های این نوع اتصال دریافتند این روش تأثیر منفی در توانایی اتصال «آنتی‌بادی» به «مولکول‌های زیستی هدف» یعنی «سطح سلول‌های سرطانی» ندارد. هم‌چنین آن‌ها دریافتند که می‌توان بدون این‌که خواص مربوط به اتصال «آنتی‌بادی» به «سلول‌ هدف» تغییر کند 15 فولرین را به یک «آنتی‌بادی» متصل کرد.

آن‌ها معتقدند که «توانایی اتصال چندین فولرین» به یک «آنتی‌بادی» می‌تواند منجر به تولید یک ابزار نانومقیاس چندعاملی گردد که به‌عنوان «رهاکننده‌ی عوامل مؤثر در تصویربرداری» و هم‌چنین «رهاسازی مخلوطی از داروها به درون تومور» عمل کند.

این تحقیق با جزویات بیش‌تر در مقاله‌ای تحت‌عنوان ذیل در مجله‌ی «ارتباط‌های شیمیایی» (Chemical Communication) چاپ شده است:

Fullerene (C60) Immunoconjugates: Interaction of Water-Soluble C60 Derivatives with the Murine Anti-gp240 Melanoma Antibody.

«باکی‌بال‌های توخالی»، مولکول‌های کروی هستند که از شصت اتم کربن متصل به‌هم شبیه توپ فوتبال تشکیل شده‌اند؛ این‌دسته از مواد، پتانسیل حمل مقادیر زیادی داروی ضدسرطان یا عوامل مؤثر در تصویربرداری از تومورها را دارند.

علاقمندان برای یافتن اصل خبر می‌توانند به‌نشانی ذیل مراجعه فرمایند:

http://nano.cancer.gov/news_center/nanotech_news_2006-09-05b.asp