به‌گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به‌نقل از «پژوهشگاه دانش‌های بنیادی» (IPM)، این جایزه - که به‌تازگی راه‌اندازی شده - هر دو سال یک‌بار در زمینه‌ی «فیزیک ذرات» ترجیحاً به یک فیزیکدان جوان ذرات در زمینه‌ی تئوری و تجربی اعطا می‌شود که به دستاوردهای برجسته علمی دست یافته است.

برنده‌ی جایزه‌ی «دانشمند جوان» (IUPAP) از میان فیزیکدانان ذرات برجسته از تمام کشورهای دنیا انتخاب می‌شود.

این محققان - که نباید بیش از هفت سال از پایان تحصیلات دکتریش گذشته باشد - از طرف «کمیسیون ذرات و میدان‌های اتحادیه» (C11) انتخاب می‌شوند.

جایزه‌ی «دانشمند جوان» (IUPAP) شامل یک مدال، یک گواهی است (که در آن به دستاوردهای علمی فرد اشاره شده) و پاداش نقدی است که در «سی و چهارمین کنفرانس بین‌المللی فیزیک با انرژی زیاد» (ICHEP2008) - که از 31 خرداد تا 5 تیر 1387 (30 ژوئن تا پنجم آگوست 2008 میلادی) در «فیلادلفیای» امریکا برگزار خواهد شد، اعطا می‌شود.

گفتنی است این جایزه در حوزه‌ی عملی هم به محقق جوانی از دانشگاه ملی تایوان» اعطا شده است.

در پی اعطای این جایزه به دکتر «فرزان»، دکتر «حسام‌الدین ارفعی» رئیس «پژوهشکده‌ی ذرات و شتابگر» «پژوهشگاه دانش‌های بنیادی» (IPM) با اشاره به اعتبار علمی بالای این جایزه - که از سوی عالی‌ترین نهاد علمی دنیا در رشته‌ی فیزیک به وی اعطا شده - آن را یکی از باارزش‌ترین جوایز علمی کسب شده توسط فیزیکدانان کشور خواند و این موفقیت را به جامعه‌ی علمی کشور تبریک گفت.

وی به سوابق تحصیلی این فیزیکدان جوان اشاره کرد و گفت: وی در زمان تحصیل در دبیرستان به‌عنوان اولین دختر المپیادی ایران در رشته‌ی فیزیک در المپیاد جهانی فیزیک شرکت کرده و پس از آن تحصیلات کارشناسی و کارشناسی ارشدش را در ایران پشت‌سر گذاشته است.

وی هم‌چنین تحصیلات دکتری و پژوهش‌های‌ خود را در یک مرکز پژوهش‌های بین‌المللی در ایتالیا و دانشگاه «استنفورد» زیر نظر دو نفر از بهترین فیزیکدان‌ها گذرانده و علی‌رغم امکان ادامه‌ی فعالیت در مراکز پژوهشی در خارج از کشور بازگشته و در این مرکز علمی فعالیت دارد.

دکتر «یاسمن فرزان» نیز درباره‌ی سوابق تحصیلی و علمی خود گفت: من در سال 1369 وارد دبیرستان فرزانگان (تیزهوشان) در تبریز شدم و در سال 1372 به‌عنوان اولین دانشجوی دختر ایرانی در قالب تیم پنج نفره‌ی المپیاد جهانی فیزیک در این مسابقه‌های دانش‌اموزی - که در چین برگزار شد - شرکت کردم.

در این مسابقه‌ها ضمن کسب مدال نقره و تقدیر به‌عنوان بهترین دانش‌اموز دختر شرکت‌کننده انتخاب شدم. تیم ما در آن مسابقه‌ها پنجم شد که بهترین رتبه‌ای بود که ایران تا آن زمان به‌دست آورده بود.

بنابراین گزارش، وی خاطرنشان کرد: در سال 1373 در دانشکده‌ی فیزیک دانشگاه صنعتی شریف ثبت‌نام کردم. استاد ناظر من دکتر «فرهاد اردلان» بود که من را به «فیزیک ذرات» علاقه‌مند کرد و در سال 1377 تحصیلات کارشناسی خود را تمام نمودم.

محقق پژوهشگاه دانش‌های بنیادی (مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات) (IPM) خاطرنشان کرد: عنوان تز کارشناسی ارشد من «آکسیون‌ها در ابعاد بسیار بزرگ» بود که آن را زیر نظر استاد «فرهاد اردلان» نوشتم.

پس از ‌اتمام دوره‌ی کارشناسی ارشد به «تریست» ایتالیا رفتم و در آزمون ورودی برنامه‌ی دکتری «سیسا» (SISSA) دانشکده‌ی بین‌المللی برای تحصیلات پیشرفته - که یک مؤسسه‌ی پژوهشی بین‌المللی است - شرکت کردم و همراه هفت دانشجوی دیگر در این آزمون قبول شدم.

زمینه‌ی پژوهشی من «فیزیک نوترونی» بود و خوشبختانه پروفسور «آ . یو. سمیرنف» - که فیزیکدان برجسته‌ی نوترونی است - مرا به‌عنوان دانشجویش پذیرفت.

دکتر «فرزان» خاطرنشان کرد: پس از یک‌سال در سال 1380 همسرم دکتر «شیخ‌جباری» فیزیکدان جوان پژوهشگاه و برنده‌ی «جایزه عبدالسلام» (ICTP) و جایزه‌ی فیزیک «سازمان کنفرانس اسلامی» در سال 1386 (2007 میلادی)، یک بورس فوق‌دکتری در دانشگاه «استنفورد» گرفت و من وی را در سفر به امریکا همراهی کردم.

پروفسور «مایکل پسکین» رئیس گروه نظری مرکز «شتاب‌دهنده‌ی خطی استنفورد» (SLAC) - که پیش از سفر با وی تماس داشتم - مرا تشویق کرد تا تز خود را به‌عنوان مهمان در مؤسسه‌ی آن‌ها تکمیل کنم.

هنگامی که در امریکا بودم با استاد ناظر خود، مقاله‌های متعددی نوشتیم و در همان حال از فضای علمی بی‌نظیر مرکز نیز بهره می‌بردم. اگرچه من در چندین دوره در مورد «تئوری میدانی و ابرتقارنی (توازنی)» شرکت کردم.

اما پرسیدن سؤال و آموختن نکته‌های ظریف این موضوع‌ها از «پسکین» - که خود نویسنده‌ی بهترین کتاب دانشگاهی در زمینه‌ی «تئوری میدانی» است - فرصتی بود که من همیشه به آن افتخار می‌کنم.