به‌گزارش سایت ستاد ویژه‌ی توسعه‌ی فناوری‌های نانو به‌نقل از سایت «نانوورک» (Nanowerk)، بعد از طرح‌ریزی این ایده، آن‌ها کاتالیست را بر روی نوارهایی از «اکسید سیلیکون» بی‌شکل قرار دادند.

آن‌ها توانستند هزاران نانولوله‌ی مارپیچ بسازند و در ادامه به‌مطالعه‌ی ساخت ویژگی‌های آن‌ها پرداختند.

این نوارهای مارپیچ از نانولوله‌های کربنی تک‌دیواره با حداقل آسیب وارده هستند و به‌نظر می‌رسد که همان خواص الکتریکی نانولوله‌های کربنی معمولی را دارا می‌باشند.

از این رو محققان انتظار دارند که بسته به «قطر» و «کایرالیته»، خواص فلزی یا نیمه‌هادی داشته باشند.

مطالعه‌های این افراد نشان داد که «قطر» و «کایرالیته» در طول این مارپیچ‌ها - که طولی بیش از یک میلی‌متر دارند - ثابت است.

به‌گفته‌ی محققان، اشکال مارپیچ خواص «ژئومتریک» بسیار جالبی دارند. آن‌ها با یک رشته می‌توانند محدوده‌ی خاصی را بپوشانند. این شکل در بسیاری از ابزارهای مفیدی که در طی روز به‌کار می‌روند هم‌چون ابزارهای سرمایشی، نوری و آبیاری دیده می‌شود.

محققان امیدوارند که نانوابزارهایی بسازند که از شکل مارپیچ با کاربردهایی مشابه اما در اندازه‌های مینیاتوری بهره ببرند.