پروتئينهاي همراه ميكروتوبول
MAPs
MAPs يا «پروتئينهاي همراه ميكروتوبول»، وظيفهي تنظيم پايداري توبولينها (زير واحد ميكروتوبول) را برعهده دارند. فرض كنيد شما روي MAPs مطالعه ميكنيد و در طول تحقيق، پروتئيني در اطراف ميكروتوبولها مييابيد؛ اما مطمئن نيستيد كه با توبولين اتصال فيزيكي داشته باشد.
1- آزمايشي طراحي كنيد كه ثابت كند اين پروتئين با توبولين اتصال فيزيكي دارد و بدينترتيب جزو MAPs قرار ميگيرد.
2- آزمايشي طراحي كنيد كه نشان دهد پروتئين در انتهاي منفي يا مثبت ميكروتوبول است؟
3- اگر پروتئين در انتهاي منفي ميكروتوبول باشد بهنظر شما چه نقش يا نقشهايي ميتواند داشته باشد؟
1- پروتئين را ميتوان در حضور تثبيت كنندهاي مثل كلشيسين به محلولي كه حاوي ميكروتوبول خالص است اضافه كرد. همچنين به عنوان شاهد پروتئين را ميتوان به محلولي كه فاقد ميكروتوبول است اضافه كرد. نمونهها را سانتريفوژ ميكنيم و مايع رويي (supernatant) و قسمت رسوب كرده را روي ژل الكتروفورز منتقل ميكنيم. اگر پروتئين به ميكروتوبول متصل باشد قسمت رسوب كرده باندي را نشان ميدهد كه مربوط به پروتئين چسبيده به ميكروتوبول (زيرا ميكروتوبولها پروتئين را به قسمت پايين لولهي سانتريفوژ ميكشند) ميباشد؛ در حاليكه محلول شاهد يك باند نشان ميدهد كه مربوط است به پروتئين درون مايع رويي.
2- در اين قسمت بايد زير واحدهاي توبولين را نشاندار كرد و سپس اطراف يك MTOC به آنها اجازهي پليمر شدن داد. انتهاي مثبت آن قسمتي است كه در حال رشد كردن است. سپس پروتئين نشاندار شدهي مورد نظر را اضافه كرد (در حال مشاهده زير ميكروسكوپ).
3- پروتئين احتمالا در سازماندهي ميكروتوبول نقش دارد.