غشأ سلولی از فیبرهای پُلیمری و پروتئینی تشکیل شده که فیلتر بسیار کوچک جدیدی است برای نانوذرات در حلال آبی. نتیجهی این پژوهش در مجله Advanced Functional Materials، که توسط پروفسور مهدی البحری و تیمش در مؤسسه علوم مواد در دانشگاه Kiel و مؤسسه پژوهشهای پلیمر در هلمهولتز-تزنتروم گریشتات، انجام شده است. یک نانوسیال (شناوری سیم پیچی مثل نانوذرات در آب) بسادگی از غشأ پُلمیری عبور میکند. این ذرات آنقدر کوچک هستند که با استفاده از حفرهای بین ۳ تا ۴ میکرومتر نگهداری شوند. بعلاوه، ذرات با غربالهای ریزتر بلوکه میشوند. در نتیجه فشار باید ضرورتاً سیال را فیلتر کند. دکتر شاهین هُمایی-گوهر میگوید:«اصل مشابهی خوشبختانه ما را قادر میسازد تا بیومولکولها و اُرگانیسمهای بیرون آب فیلتر شوند.» پروفسور البحری میگوید:«دریافتیم که پروتئین زیر آب تغییر میکند.»
کاربردها
این روش به عنوان ویروس و بیوفیلتر میتواند مورد استفاده قرار گیرد. نانوغربال فیلترینگ ذرات خیلی ریز و ویروسهای بیرون از آب یا بیومولکولها و اُرگانیسمها را مجاز میکند. دانشمندان این نوآوری خود را تحت عنوان ترکیب بیونانو در اروپا ثبت کردهاند. دیگر ثبت مشابه مربوط به ایالات متحده است. غیر از کاربردهای مذکور، جاذبهای خورشیدی و کاتالیزورها دیگر موارد مورد استفاده این روش خواهند بود.
Mady Elbahri, Shahin Homaeigohar, Ramzy Abdelaziz, Tianhe Dai, Rania Khalil, Ahnaf Usman Zillohu. Smart Metal-Polymer Bionanocomposites as Omnidirectional Plasmonic Black Absorber Formed by Nanofluid Filtration. Advanced Functional Materials, 2012; 22 (22): 4771 DOI: 10.1002/adfm.201200768