کاوشگر جدید ناسا، افق‎های نو پس از پرواز برفراز سیاره‎ی پلوتو در ماه جولای، اسرار حل نشده‎ی بسیاری را درباره‎ی این سیاره فاش کرد. اما حال که مقصد بعدی این کاوشگر نیز معلوم شده است، دانشمندان علوم سیاره‎ای در حال بررسی ‎یک نتیجه‎ی ابهام برانگیز از اطلاعات افق‎های نو هستند: فشار اتمسفر سطح سیاره‎ی پلوتو بسیار کمتر از مقداری است که تا کنون پیش بینی می‎شد.

برخی این فرضیه را مطرح کرده اند که با فاصله گرفتن پلوتو از خورشید در مدارش، گازهای موجود در اتمسفر این سیاره دچار چگالش شده اند و به صورت برف به سطح سیاره برگشته اند. اما مشاهدات زمینی احتمال وجود چنین تحول چشمگیری را رد می‎کند. الیوت‎ یانگ، سیاره شناس انستیتوی تحقیقاتی جنوب غرب کلرادو، می‎گوید: «من کاملاً از این بابت مطمئن هستم که چگالشی روی سطح پلوتو رخ نداده است.»
چند هفته قبل از پرواز افق‎های نو برفراز پلوتو، ‎یعنی در روز 29 ژوئن،‎ یانگ به همراه‎ یک تیم رصدگر، به سراسر استرالیا و نیوزیلند رفتند تا گذر پلوتو از مقابل ‎یک ستاره‎ی دور را رصد و بررسی کنند. با مشاهده‎ی این گذر، آن‎ها می‎توانستند اطلاعاتی درباره‎ی غلظت گازهای موجود در جو پلوتو بدست آورند. پیش تر، دانشمندان با استفاده از همین متد دریافته بودند که غلظت اتمسفر پلوتو در مقایسه با سال 1988 بیشتر شده است. نتیجه‎ی مشاهدات گروه تحقیقاتی‎یانگ نیز همین روند را تأیید کرد. طبق محاسبات الیوت‎ یانگ، فشار حال حاضر جو سیاره‎ی پلوتو، 22 میکروبار (022/0 پاسکال)‎ یا 22 میلیونیوم فشار سطح دریا در کره‎ی زمین است.  اما در 14 جولای، کاوشگر افق‎های نو فشار جوی سطح پلوتو را فقط 5 میکروبار ثبت کرد. کتی الکینز، دانشمند و معاون پروژه‎ی افق‎ی نو در انستیتوی تحقیقاتی جنوب غرب می‎گوید: «ما تلاش می‎کنیم انطباقی میان این دو مقدار عددی بیابیم.»

دلیل بخشی از تناقضات می‎تواند ناشی از این باشد که اندازه‎گیری‎های منجمان از روی زمین، بر اساس روش‎های غیر مستقیم است. در این روش‎ها اتمسفر ارتفاع 50 تا 75 کیلومتری سطح پلوتو اندازه‎گیری می‎شود و سپس ساختار جوی سیاره با استفاده از‎یک سری فرضیات اولیه تخمین زده می‎شود. از طرفی اندازه‎گیری‎ها افق‎های نو با استفاده از امواج رادیویی صورت گرفت. به طوری که امواج از آنتن‎های رادیویی روی زمین به سمت سیاره گسیل شدند و پس از عبور از اتمسفر پلوتو توسط افق‎های نو در طرف دیگر سیاره دریافت شدند.

چالش بعدی این است که کدام‎ یک از مدل‎هایی که جو سیاره‎ی پلوتو را تشریح می‎کنند، می‎توانند به بهترین شکل میان اندازه‎گیری‎های زمینی و اندازه‎گیری‎های افق‎های نو آشتی ایجاد کنند.
ایوان لینزکات، فیزیکدان دانشگاه استنفورد و سرپرست اندازه‎گیری‎های رادیویی افق‎های نو می‎گوید: «ما در حال بررسی این مدل‎ها هستیم و به توضیحاتی مانند فروریزش اتمسفر و‎یا طیف سنجی‎های اشتباه فکر نمی‎کنیم. بررسی‎های ما همچنان ادامه دارند.»

ممکن است به زودی شواهد تازه ای از افق‎های نو به زمین برسد. حدود 95 درصد از اطلاعاتی که این کاوشگر از سیاره‎ی پلوتو به دست آورده است هنوز به دست دانشمندان نرسیده اند. روند آهسته‎ی انتقال اطلاعات به زمین دانشمندان را وادار به انتظار بیشتر کرده است. قرار است تصاویر و داده‎های تازه ای در تاریخ 5 سپتامبر به زمین برسد. مقصد بعدی کاوشگر افق‎های نو،‎یکی از اجرام کمربند کوئیپر به نام 2014MU69 است. کمربند کوئیپر ناحیه ای ورای سیاره‎ی پلوتو است که در آن اجرام کوچک آسمانی به دور خورشید می‎گردند.  شعاع 2014MU69 حدود 45 کیلومتر است و قرار است افق‎های نو در روز عید سال 2019 از فاصله‎ی 12000 کیلومتری ان عبور کند.

منبع:

Nature: Alexandra Witze

منابع مفيد:

اولين ديدار با پلوتو
Pluto's Craters

Is it Snowing on Pluto?

مقصد بعدي افق‌هاي نو

New Horizons

Pluto

پلوتو- دانشنامه رشد