افزایش نفوذپذیری الکتریکی سلول‌ها    ‌‌
با استفاده از نانولوله‌ها   ‌‌
 

در حال حاضر محدودیت اصلی استفاده از این روش در کاربردهای بالینی، نیاز به اعمال ولتاژهای بالاست که موجب آسیب دیدن بافت‌های هدف می‌شود

محققان ایتالیایی دریافته‌اند که می‌توان با اعمال میدان الکتریکی بسیار ضعیف (40 تا 60 ولت بر سانتی‌متر)، از نانولوله‌های «نیترید بور» به‌عنوان نانوابزاری برای ایجاد نفوذپذیری در سلول‌ها استفاده کرد.

به گزارش ایسنا، استفاده از میدان‌های الکتریکی کنترل شده برای وارد کردن مولکول‌ها و داروهای مختلف به درون سلول، روش جاافتاده‌ای است که در کاربردهای بالینی مختلفی هم‌چون دارورسانی، ژن‌درمانی، واکسیناسیون و الکتروشیمی‌درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در حال حاضر محدودیت اصلی استفاده از این روش در کاربردهای بالینی، نیاز به اعمال ولتاژهای بالاست که موجب آسیب دیدن بافت‌های هدف می‌شود. قابلیت پیش‌بینی شده‌ی نانولوله‌های نیترید بور در کاهش ولتاژ مورد نیاز برای نفوذپذیرسازی الکتریکی سلول‌ها، می‌تواند در غلبه بر این محدودیت مفید باشد.

زمانی که سلول‌ها در یک محلول حاوی نانولوله‌های «نیترید بور» کشت داده می‌شوند، این نانولوله‌ها با سلول و غشای آن‌ها برهمکنش می‌کنند. با اعمال یک میدان الکتریکی ثابت، میدان الکتریکی سطح نانولوله‌ها افزایش می‌یابد. این رفتار را می‌توان با توجه به ویژگی‌های دی‌الکتریکی نانولوله‌های نیترید بور توضیح داد که توسط مدل‌سازی‌ها نیز تأیید شده است.

آزمایش‌های انجام شده نشان می‌دهند که در حضور نانولوله‌های «نیترید بور»، با اعمال میدان الکتریکی ضعیفی معادل 40 تا 60 ولت بر سانتی‌متر، می‌توان مولکول‌های کوچک را از غشای سلول‌های «نوروبلاستومای» انسان عبور داد. به علاوه بررسی‌ها نشان داده‌اند که سلول‌هایی که در معرض چنین انتقالی قرار می‌گیرند، قابلیت زنده ماندن، متابولیسم، و تکثیر خود را تا حد بالایی حفظ می‌کنند؛ بنابراین نانولوله‌های «نیترید بور» به‌عنوان پروب‌های کوچکی عمل می‌کنند که می‌توانند نفوذپذیرسازی سلول‌ها را افزایش داده و بر محدودیت‌های پیش‌بینی شده توسط تئوری «نیومن» که حداقل میدان الکتریکی مورد نیاز برای الکترونفوذپذیرسازی برگشت‌ناپذیر سلول‌ها را توصیف می‌کند، فائق آیند.