|
رسول پاپایی در گفتوگو با ایسنا، درباره مدارس هیئتامنایی اظهار کرد: مدارس هیئتامنایی نوع جدیدی از مدارس نیستند؛ گرچه نورس هستند و تازه متولد شدهاند.
وی افزود: مدارس هیئتامنایی دارای یک نوع سبک مدیریتیاند و بعضاً مشاهده میشود به اشتباه آنها را از انواع مدارس تلقی میکنند در حالی که اینها مدارس دولتی با سبک مدیریتی مردم محور و مبتنی بر مدرسه محوری هستند.
مدیر امور شوراهای آموزشوپرورش با اشاره به استقبال خوب مردم از این مدارس گفت: علت این است که مردم در قالب هیئتامنا در فرآیند طراحی و اجرای فوقبرنامه که مکمل برنامههای آموزشی است مشارکت خوبی دارند و احساس میکنند در برنامهریزیها و سرنوشت مدرسه محل تحصیل فرزندشان دخیل هستند.
پاپایی افزود: حدود ۳۰۰۰ مدرسه هیئتامنایی داریم که حدود یکمیلیون دانشآموز در آنها مشغول به تحصیل هستند. تلاش میکنیم نظارت بر این مدارس را تقویت کنیم.
وی در پاسخ به اینکه آیا برگزاری آزمون برای ورود به این مدارس قانونی؟ است گفت: جذب و گزینش دانشآموز در مدارس هیئتامنایی همانند مدارس دولتی است منتها به لحاظ شاخصهای عملکردی، پرورشی و تربیتی شبیه مدارس خاص بوده و از کیفیت خوبی برخوردار است.
مدیر امور شوراهای آموزشوپرورش با بیان اینکه افزایش مطالبات از نهاد تعلیم و تربیت و ارتقای کیفیت آموزش از یک سو و کمبود منابع و اعتبارات برای کیفیتبخشی به آموزشوپرورش از سوی دیگر موجب شده است تا آموزشوپرورش ورود جدی به عرصه مشارکتهای مردمی و مشارکتهای برونسازمانی داشته باشد، اظهار کرد: البته حضور و مشارکت مردم و نهادهای برونسازمانی در مسائل تعلیم و تربیت نیازمند قانون است.
وی افزود: خوشبختانه این قانون ایجادشده و قانون شوراهای آموزشوپرورش که در دهه ۷۰ مصوب شد از منظر متخصصان و اهلفن یک قانون مدرن و مترقی است که اگر نگاه بخشهای مذکور و نهادهایی که باید به آن تن بدهند را داشته باشیم و پیگیریهای جدی در درون آموزشوپرورش برای اجرایی شدن آن صورت بگیرد میتواند تا حد زیادی این بستر را برای مشارکت آماده کرده و گرهگشای بخشی از مشکلات آموزشوپرورش باشد.
پاپایی با تأکید بر اینکه نیاز جامعه تعلیم و تربیت برای اجرایی شدن این قانون، فرهنگسازی است اظهار کرد: قانون شوراهای آموزشوپرورش به آن اندازهای که خوب نوشته شده خوب معرفی نشده است. لازم است این قانون را به بدنه کلان مدیریتی و اجرایی کشور بشناسانیم، زیرا همه دستگاهها در برابر آموزشوپرورش تکالیفی دارند که بخش عمدهای از آن در قانون شوراها آماده است و ظرفیت قانونی آن نیز مهیا شده است. تلاش ما این است که جایگاه این قانون را تثبیت و آن را نهادینه کنیم و ظرفیتهای آن را نشان دهیم تا همه دغدغهمندان تعلیم و تربیت در قالب این قانون بتوانند به بسط مشارکت و گسترش فرهنگ آموزش کمک کنند.
|