مطالعات اخیر ژئوفیزیکدان های آمریکایی نشان می دهد که هسته درونی زمین با سرعت بیشتر نسبت به بقیه نقاط این سیاره سبز می چرخد. نتایج این تحقیقات تصور دانشمندان را از چگونگی رفتار لایه های درونی زمین توسعه خواهد داد. یکی از این نتایج مهم، یافتن منشأ میدان مغناطیسی زمین است. جیان ژانگ، زیادونگ سانگ و همکاران دیگرشان که در رصدخانه لامونت دوهرتی و دانشگاه ایلینویز کار می کنند در این زمینه تحقیق کرده اند. این ژئوفیزیکدان ها با مقایسه امواج حاصل از زلزله های متفاوت نشان داده اند که سرعت هسته درونی زمین چیزی در حدود 3/0 تا 5/0 درجه در سال بیشتر از نقاط دیگر زمین است.

هسته درونی زمین یک توپ چگال ساخته شده از آهن جامد و نیکل است. شعاع این کره حدود 1280 کیلومتر است و با یک هسته بیرونی با ضخامت 2210کیلومتر از فلز مذاب احاطه شده است. لایه بعدی به نام جبه از سنگ مذاب و با ضخامت 2850 کیلومتر تشکیل یافته است. در حالی که لایه بیرونی که پوسته زمین است کمتر از 100 کیلومتر ضخامت دارد. قبلا تصور می شد که میدان مغناطیسی زمین با چرخش هسته بیرونی و جبه به وجود می آید.درســــــــــت ماننــــد امواج الکترومغناطیس، در امواج لرزه ای هم در عبور از محیط های متفاوت مادی شکست رخ می دهد. بنابراین با آشکارسازی امواج لرزه ای که در سوی دیگری از زمین به وجود آمده اند، می توان اطلاعاتی دربارة درون زمین به دست آورد. ژانگ، سانگ و همکاران دیگرشان امواج لرزه ای را که از زلزله های جفتیده به وجود آمده اند مقایسه کرده اند.
زلزله های جفتیده، لرزه هایی هستند که در مکان یکسان، اما در زمان های متفاوت رخ داده اند. آن ها 18 زلزله جفتیده را مطالعه کرده اند که در جزایر ساندویچ جنوبی واقع در اقیانوس اطـــلس شمـالی رخ داده انــــد. این زلزلـــه ها را 58 ایستگاه لرزه نگاری در آلاسکا و اطراف آن دریافت کرده اند. بیشترین فاصله بین دو لرزه در هر زلزله جفتیده 35 سال بوده است. هر کدام از نتایج مشاهده شده در یک سیگنال مشخص شکل موج نامیده می شود. این محققان دریافته اند که وقتی امواج از داخل هسته مرکزی عبور نکرده باشند، هر دو شکل موج از یک زلزله جفتیده یکسان هستند. با این حال، اگر امواج از درون هسته مرکزی عبور کرده باشند و بیش از چهار سال با هم اختلاف داشته باشند، شکل موج ها متفاوت هستند. این به آن معنی است که باید چیزی در مسیر عبور امواج در این بازه زمانی طی کرده اند متفاوت باشد. سانگ می گوید این نتایج نشان می دهد که هسته مرکزی نسبت به جبه و پوسته زمین حرکت می کند. در واقع با توجه به حرکت پوسته و جبه، آن ها یک حرکت نسبی برای هسته درونی کشف کرده اند. این نشان می دهد که سرعت چرخش هسته درونی از بقیه جاها بیشتر است. چالش بعدی برای سانگ و دیگر ژئوفیزیکدان ها توسعه یک مدل بهتر از هسته مرکزی و یافتن دینامیک دقیق تر چرخش آن است.