دانشمندان دریافتند که افراد اغلب در پاسخ به خمیازه کسانی خمیازه می‌کشند که آنها را دوست دارند و به آنها اهمیت می‌دهند.

این نوع خمیازه‌های به اصطلاح مسری نوعی تاثیرات روانشناختی را نشان می‌دهد که فقط زمانی رخ می‌دهند که یک فرد خمیازه دیگری را ببیند، بشنود یا درباره آن مطالعه کند.

گرچه دانشمندان پیش از این نیز به یافته‌هایی در خصوص ارتباط خمیازه با همدلی دست یافته بودند اما آن‌ها در این مطالعه برای نخستین بار این ارتباط را مشاهده کرده‌اند.

مدل‌های آماری جدید نشان می‌دهد خمیازه مسری در مقایسه با خمیازه‌هایی که در پاسخ به خمیازه اقوام، دوستان، آشنایان و سرانجام غریبه‌ها کشیده می‌شود طولانی‌تر است.

این یافته‌ها حاکی از آن است که خمیازه کشیدن نوعی همدلی با مردمی است که احساسی را تجربه می‌کنند حال این احساس استرس، تشویش و خستگی باشد، خواه بی‌حوصلگی!