فیزیکدانان کمبریج در LHC نزدیک ژنو، یکی از کمیاب‌ترین واپاشی‌های طبیعت را مشاهده کردند. نتایج اخیر برای نظریه‌هایی چون ابرتقارن حکم نابودگر را دارند. به این معنا که چنین نظریه‌هایی پیش بینی در این مورد نداشته‌اند. دانش کنونی درباره بنیادی‌ترین ذرات مادی (کوارک‌ها و لپتون‌ها) و نیروهای بین آن‌ها در مدل استاندارد می‌گنجد. جرم‌های ذرات نتیجه‌ی اندرکنش‌های آن‌ها با میدان هیگز هستند. میدان برانگیخته هیگز در برخوردهای ذرات در کشف اخیر ذره هیگزگونه جدید، مشاهده شد.

بااین حال، مدل استاندارد نظریه نهایی نیست. گرانش را در خود ندارد. گرانش ۹۵ درصد نیروهای عالم را توضیح می‌دهد. و ماده و انرژی تاریک که در این ۹۵ درصد هستند، در مدل استاندارد جایی ندارند. ابرتقارن برای پُر کردن جای خالی بخش‌هایی از مدل استاندارد فرمول نویسی شد. چون پدیده‌های جدیدی را پیش‌بینی می‌کند، می‌توان آن را در LHC به آزمایش گذاشت. بهترین جایی که می‌توان دنبال ابرتقارن گشت، واپاشی B است. ذراتی که از کوارک زیبایی b، و پادکوارک شگفت s تشکیل شده‌اند، به دو مئون (الکترون‌های بسیار سنگین) واپاشی می‌کند. انتظار داریم این رویداد کمیاب در فیزیک نوین دیده شود.

این واپاشی اولین بار توسط تیم LHCb دیده شد. این آزمایش قبل از LHC ولی یکی از نقاط برخوردهای ذرات در LHC با محیط آن ۲۷ کیلومتر است. در هر صورت ابرتقارن مزیت‌های خود را دارد ولی به نظر نمی‌رسد، فیزیک جدیدی که دنبالش هستیم باشد.