مؤثر بودن ورزش منظم‌‌
در درمان سرطان سینه  

هم‌چنین ورزش استقامتی منظم و با شدت متوسط، میانگین و میانه‌ی زمان بقا را در موش‌های مبتلاء به تومور سرطان سینه تا حدودی افزایش می‌دهد

نتیجه‌ی یک پژوهش در دانشگاه تربیت مدرس نشان داد که ورزش منظم استقامتی با شدت متوسط می‌تواند، به‌عنوان یک مکمل در کنار سایر روش‌های درمان، بیش‌ترین تأثیر را بر روند درمان تومور سرطان سینه داشته باشد.

به گزارش ایسنا، این تحقیق که در قالب رساله‌ی دکترای تخصصی، «اصغر توفیقی» دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تربیت مدرس تهران ،‌ارائه شد با هدف بررسی اثر تمرین استقامتی بر میزان HSP70 در موش‌های مبتلاء به تومور سرطان سینه انجام شده است.

در این تحقیق، 80 سر موش به شکل تصادفی در چهار گروه 20 تایی تقسیم شدند که شامل گروه‌های یک؛ ورزش، تومور ، ورزش. گروه دو؛ ورزش، تومور، استراحت. گروه سه؛ استراحت، تومور، ورزش. گروه چهار؛ استرحت، تومور، استراحت را تشکیل دادند. تمرین استقامتی قبل از ایجاد تومور به مدت هشت هفته اجرا شد.

این تمرینات در دو هفته‌ی نخست با شدت 50 درصد شروع و در نهایت به 75 درصد رسید. تمرین استقامتی بعد از ایجاد تومور نیز با شدت 60 درصد و به مدت چهارهفته، اجرا و بعد از اتمام تمرینات و جداسازی طحال موش، اطلاعات تحلیل شد.

نتایج تحلیل اطلاعات آماری نشان داد که هر چند مقادیر مربوط به HSP70 در تمامی گروه‌ها به شکل معناداری بیش‌تر از مقادیر مربوط به موش سالم طبیعی بود، با این حال میزان این پروتئین در گروه‌های ورزشی پایین‌تر از گروه‌های غیرورزشی بود و این کاهش در گروه‌هایی که پس از ابتلا به تومور فعالیت ورزشی را ادامه داده بودند، کم‌تر نیز بود. هم‌چنین ورزش استقامتی منظم و با شدت متوسط، میانگین و میانه‌ی زمان بقا را در موش‌های مبتلاء به تومور سرطان سینه تا حدودی افزایش داد.

براساس این تحقیق، ورزش استقامتی با شدت متوسط می‌تواند با کاهش میزان HSP70 در گونه‌های توموری، تنها به‌عنوان مکمل و در کنار سایر روش‌های درمانی بیش‌ترین تأثیر را در بهبود درمان تومور و رویکردهای ایمنی داشته باشد.

گفتنی است، این پژوهش در سال 86 و به راهنمایی دکتر «حمید آقا علی نژاد» ارائه شده است.