دانشکده مهندسی و دانشجویان دانشگاه کلورادو برای اولین باز آزمایشی انجام دادند که نشان می‌دهد غشاء های گرافنی نازک به طور مؤثری می‌توانند مولکول‌های گاز را در فرایند انتخابی جدا کنند. این یافته گام دیگری است برای اثر غشاء ها در تولید گاز طبیعی و کاهش دی اکسید کربن ناشی از اگزوز وسائل نقلیه. این تیم حفره های نانو مقیاس را در ورقه‌های گرافن ایجاد کردند که رگه های اکسیدی را با استفاده از نور فرابنفش الحاق می‌کرد. آزمایشها با گذردهی های متفاوتی انجام شد. همچنین این آزمایش روی هیدروژن، آرگون، دی اکسیدکربن، نیتروژن و متان و هگزافلوئورید سولفور در اندازه های ۰.۲۹ تا ۰.۴۹ نانومتر به انجام رسید تا میزان و نوع عملکرد این روش مشخص شود. 

تک لایه‌ی گرافن بلور دو بعدی است. یک تک لایه اتمهای کربن با پیوندهای شیمیایی در هگزاگونال معروف به شبکه‌ی «سیم مرغی» دارد که ساختار متحصر به فردی ا نظر مکانیکی، الکتریکی و گرمایی است. این ساختار قوی‌تری و نازک‌ترین ماده در جهان است. این ویژگی‌های باعث شده که بسیار مورد توجه قرار گیرد و حتی نیازی به انرژی زیادی هم برای وارد کردن مولکول‌های آن به جو نباشد. نوبل فیزیک ۲۰۱۰ هم دقیقاً به همین موضوع اختصاص پیدا کرده بود. چون در مدارهای الکتریکی میشد ابزار بیوشیمیایی تولید کرد! 

Steven P. Koenig, Luda Wang, John Pellegrino, J. Scott Bunch. Selective molecular sieving through porous graphene. Nature Nanotechnology, 2012; DOI:10.1038/nnano.2012.162